-
161.《宿冲虚观》 宋·胡衍
钟静日已夕,尘缘谢驱役。
琪树鹤争定,山空万籁寂。
明月散庭除,寒光照床席。
花鸟魂梦间,相见曾相识。
五更仙鹿鸣,声近在篱隙。
晓来问童子,石径无行迹。 -
162.《同印空夜坐凭虚阁》 明·陈继儒
人在钟声上,僧栖暮色边。
松枝高士麈,贝叶梵王言。
木落如飞鸟,山平疑澹烟。
灯残挥手去,曳杖听流泉。 -
163.《步虚词(二首)》 明·明肃靖王
瑶坛深处磬声微,羽客朝元午夜归。
杳杳三山青鸟过,翩翩双舄彩凫飞。
岛间月色明珠树,洞里丹光透玉扉。
剑佩几回翔碧落,天风吹冷六铢衣。 -
164.《步虚词(二首)》 明·明肃靖王
彩霞琪树共氤氲,七色班虬驾鹤群。
玉佩冷摇沧海月,霓裳晴带绛霄云。
碧桃花绽春方永,金鼎丹成火自焚。
清夜朝元向天阙,空歌声在始清闻。 -
165.《金陵归招胡虚白小饮同家用升赋》 未知·谋[B16J]
避仇千里始归来,依旧蓬门溪上开。
豫让声音惟友识,谢连篇咏与兄裁。
堤烟缕弱吟边柳,浦雪花残折后梅。
春瓮酒香鱼笋贱,邀君停屐扫溪苔。 -
166.《和虚飘飘》 宋·秦观
虚飘飘,虚飘飘。
风寒飘絮浪,春暖履冰桥。
势缓霜垂霰,声乾叶下条。
雨中沤点没流水,风里彩云铺远霄。
虚飘飘,比时光影犹坚牢。 -
167.《步虚》 宋·陆游
微风吹碧海,细细生龙鳞,半醉骑一鹤,去谒青华君。
归来天风急,吹我过缑山,锵然哦诗声,清晓落人间。
人间仰视空浩浩,远孙白发尘中老。
初见姬翁礼乐新,千九百年如电扫。 -
168.《步虚》 宋·陆游
一瓢小如茧,芳醪溢其中,醉此一市人,吾瓢故无穷。
不言术神奇,要是心广大;觞豆有德色,笑子乃尔隘。
岳阳楼中横笛声,分明为子说长生。
金丹养成不自服,度尽世人朝玉京。 -
169.《杜敬叔寓僧舍开轩松下以虚濑名之来求诗》 宋·陆游
君不见洛阳八节滩,未至一舍闻惊湍,生绡六幅谁所画?入眼能令三伏寒。
又不见桐庐七里濑,溅雪跳珠舞澎湃,羊裘老子去千年,绝世孤风凛如在。
杜陵之孙今胜流,飘然不必事远游,结茆古寺听松吹,坐擅洛水桐江秋。
放翁百念俱已矣,独有好奇心未死。 -
170.《拟上舍寒江动碧虚诗》 宋·杨万里
江远澄无底,秋深分外寒。
太虚元碧净,倒影动清湍。
浪雪翻空碎,天蓝落镜看。
光摇芦叶冷,声战蓼花乾。
画手琱心苦,诗脾觅句难。
人间那有许,我欲把渔竿。 -
171.《步虚子令》 宋·无名氏
碧烟笼晓海波闲。
江上数峰寒。
佩环声里,异香飘落人间。
弭绛节、五云端。
宛然共指嘉禾瑞,开一笑、破朱颜。
九重嶢阙,望中三祝高天。
万万载、对南山。 -
172.《次韵和永叔夜闻风声有感》 宋·梅尧臣
月落夜正黑,风起庭槐端。
窗间星动摇,枕上人寤叹。
所叹吹阴云,苦热弥不欢。
当其气莫出,曷若无衣寒。 -
173.《题南岳铨德观秋声轩》 宋·曾几
月明雁叫远,露下蝉号寒。
幽幽草虫泣,索索梧叶乾。
愁人知秋早,听此良独难。
竹君南北美,佩服青琅玕。 -
174.《次秘丞李希声新省韵》 宋·曾几
吾皇德泽小沧溟,倒载干戈不用刑。
天以图书效河洛,人如兰玉秀阶庭。
石渠尽日蓬山影,金殿凌虚帝座星。
从此崇文三万卷,权舆甲部圣师经。 -
175.《题清虚堂》 宋·白玉蟾
月移花影来窗外,风引松声到枕边。
长剑舞余烹茗试,新诗吟就抱琴眠。
酒醅初泼青螺髓,香篆常烧紫马鞭。
九曲溪头冲佑观,清虚堂里有神仙。 -
176.《和张紫微韵题清虚菴》 宋·白玉蟾
鸡犬声村市,烟霞古洞天。
晨坛凝玉露,夜井浸珠躔。
凤翼团宸画,龟趺负古镌。
于湖诗去后,今昔几千篇。 -
177.《咏雪于清虚堂火阁》 宋·白玉蟾
长空惨惨昼如夜,严风刮得雪片下。
寒猿傍树不敢声,江梅羞开恐易谢。
万山无限落叶愁,处处凝烟缠草舍。
枯槎冻僵不复活,飞廉截住阳春赦。 -
178.《天津水声》 宋·邵雍
洛水近吾庐,潺湲到枕虚。
湍惊九秋后,波急五更初。
细为轻风背,豪因骤雨馀。
幽人有兹乐,何必待笙竽。 -
179.《秋声》 宋·曾巩
乔柯与长谷,秀色故未浼。
秋风来吹之,声如振江海。
怒号无晨夕,唱和若有待。
翏翏遍坳洼洼,岂独缘崔嵬。 -
180.《凌虚堂》 宋·张舜民
岐山四合与台平,半露园林叶未成。
是处芳菲皆可惜,晚来风雨太无情。
山川不改秦云色,宫室长悬陇水声。
惟有故园终不见,仓庚黄鸟向人鸣。