-
1.《沁园春·道本虚无》 元·李道纯
道本虚无,虚无生一,一二成三。
更三生万物,物皆虚化,形形相授,物物交参。
体体元虚,头头本一,未许常人取次谈。
虚无妙,具形各相貌,虚里包含。 -
2.《赴无锡寄别灵一净虚二上人云门所居(刘长卿、郎士元)》 唐·皇甫冉
高僧本姓竺,开士旧名林。
一入春山里,千峰不可寻。
新年芳草遍,终日白云深。
欲徇微官去,悬知讶此心。 -
3.《无俗念·灵虚宫梨花词》 宋·丘处机
春游浩荡,是年年、寒食梨花时节。
白锦无纹香烂漫,玉树琼葩堆雪。
静夜沉沉,浮光霭霭,冷浸溶溶月。
人间天上,烂银霞照通彻。 -
4.《西江月·拍塞虚空无外》 元·姬翼
拍塞虚空无外,包罗天地难穷。
大千沙界尽含容。
不是**笼统。
狂屈欲言还忘,季咸自愧无功。
试拈未始出吾宗。
惊破南枝午梦。 -
5.《鼠屡败吾书偶得狸奴捕杀无虚日群鼠几空为赋》 宋·陆游
服役无人自炷香,狸奴乃肯伴禅房。
书眠共藉床敷暖,夜坐同闻漏鼓长。
贾勇遂能空鼠穴,策勋何止履胡肠。
鱼餮虽薄真无媿,不向花间捕蝶忙。 -
6.《诉衷情·太虚寥廓杳无涯》 元·侯善渊
太虚寥廓杳无涯。
元*混中华。
回眸斡旋鼎鼐,玉液泛金砂。
辉神彩,迸光霞。
晃琼葩。
云收波渺,海净天空,广漠之家。