-
1.《汉宫春(次韵李汉老咏梅)》 宋·葛长庚
潇洒江梅,似玉妆珠缀,密蕊疏枝。
霜风应是,不许蝶近蜂欺。
嫣然自笑,与山矾、共水仙期。
还亦有,青松翠竹,同今凛冽年时。 -
2.《题郑县亭子(郑县游春亭在西溪上一名西溪亭)》 唐·杜甫
郑县亭子涧之滨,户牖凭高发兴新。
云断岳莲临大路,天晴宫柳暗长春。
巢边野雀群欺燕,花底山蜂远趁人。
更欲题诗满青竹,晚来幽独恐伤神。 -
3.《宫词一百首》 唐·王建
蓬莱正殿压金鳌,红日初生碧海涛。
闲著五门遥北望,柘黄新帕御床高。
殿前传点各依班,召对西来八诏蛮。
上得青花龙尾道,侧身偷觑正南山。 -
4.《读史五首》 唐·白居易
楚怀放灵均,国政亦荒淫。
彷徨未忍决,绕泽行悲吟。
汉文疑贾生,谪置湘之阴。
是时刑方措,此去难为心。 -
5.《郡中春宴,因赠诸客》 唐·白居易
仆本儒家子,待诏金马门。
尘忝亲近地,孤负圣明恩。
一旦奉优诏,万里牧远人。
可怜岛夷帅,自称为使君。 -
6.《春园醉醒闲卧小斋》 唐·杨发
酣醉送馀春,醒来恨更频。
花残蜂蠹物,叶暗鸟欺人。
帘闭高眠贵,斋空浩气新。
从今北窗蝶,长是梦中身。 -
7.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
8.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
9.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
10.《减字木兰花(和人梅词)》 宋·谢薖
江边一树。
愁绝黄昏谁与度。
琪树琼枝。
不受雄蜂取次欺。
风前望处。
直恐乘风吹得去。
能动诗情。
故与诗人独目成。 -
11.《北山移文哨遍》 宋·王安中
嵩少为仕宦捷径者,读而羞之,是足为勇退者之鼓吹。
阳翟蔡侯原道,恬于仕进。
其内吕夫人有林下风。
相与营归欤之计而未果,则嘱予以此文度曲,且朝夕使家童歌之,亦可想见泉石之胜。 -
12.《好事近》 宋·曹勋
密密偃蜂房,香远未应时霎。
薇露紫烟浥尽,任风欺雪压。
老人曾饮百川空,相对肯微呷。
揽取占先风度,醉高烧红蜡。 -
13.《满江红》 宋·王千秋
水满方塘,三日雨、晓来方足。
阑干外、锦衤朋初脱,新篁森玉。
沃叶未干鸠妇去,余花时坠蜂儿逐。
认去年、乳燕又双双,飞华屋。 -
14.《念奴娇(晓起观落梅)》 宋·李洪
丽谯吹角,渐疏星明澹,帘筛残月。
袅袅霜飙欺翠袖,飞下一庭香雪。
半面妆新,回风舞困,此况真奇绝。
桄榔林里,苏仙偏感华发。 -
15.《柳梢青(冬月海棠)》 宋·卢炳
笑菊欺梅。
嫌蜂却蝶,压尽寒_。
月下精神,醉时风韵,红透香腮。
天工造化难猜。
甚怪我、愁眉未开。
故遣名花,凌霜带露,先送春来。 -
16.《柳梢青(冬月海棠)》 宋·卢炳
笑菊欺梅。
嫌蜂却蝶,压尽寒_。
月下精神,醉时风韵,红透香腮。
天工造化难猜。
甚怪我、愁眉未开。
故遣名花,凌霜带露,先送春来。 -
17.《汉宫春(和冯宫教咏梅,依李汉老韵)》 宋·徐鹿卿
庾岭梅花,到江空岁晚,始放南枝。
岂徒冰雪蹊径,不受侵欺。
孤高自负,尽炎凉、变态无期。
便瘴雨、蛮烟如许,淡妆也不随时。 -
18.《贺新郎》 宋·卢祖皋
春色元无主。
荷东君、着意看承,等闲分付。
多少无情风与浪,又那更、蝶欺蜂妒。
算燕雀、眼前无数。 -
19.《次韵奉和永叔谢王尚书惠牡丹》 宋·梅尧臣
大梁有公子,洛阳有游侠。
昔时意气相凭陵,不问兴亡事栽插。
栽红插绿斗青春,春风与开春雨飒。
两都富贵不相殊,走马寻芳何合杂。 -
20.《海棠》 宋·巩丰
衔子来东海,仙巢有凤雏。
华开新棣萼,莟结涉茱萸。
富贵天专与,娇柔韵不粗。
轻盈飞燕赵,韵丽彩鸾吴。