-
1.《落花》 宋·释赞宁
蝶醉蜂狂香正浓,晚来阶下坠衰红。
开时费尽阳和力,落处难禁一阵风。 -
2.《湘妃怨·夜来雨横与风狂》 宋·阿鲁威
夜来雨横与风狂,断送西园满地香。
晓来蜂蝶空游荡。
苦难寻红锦妆,问东君归计何忙!
尽叫得鹃声碎,却教人空断肠。
漫劳动送客垂杨。 -
3.《得家书报敝居紫丁香盛开怅然有感》 宋·吴芾
我家丁香大盈丈,天公靳惜非丹材。
去年花开香满屋,我方局促缠悲哀。
准拟今年必无事,尽可花下相追陪。
何期顿与花隔绝,斗粟牵从江上来。 -
4.《原上新居十三首》 唐·王建
新占原头地,本无山可归。
荒藤生叶晚,老杏著花稀。
厨舍近泥灶,家人初饱薇。
弟兄今四散,何日更相依。 -
5.《声声慢(和陆景思黄木香)》 宋·史可堂
羞朱妒粉,染雾裁云,淡然苍佩仙裳。
半额蜂妆,莫道梳洗家常。
碧罗乱萦小带,翠虬寒、一架清香。
春思苦,倚晴娇无力,如待韩郎。 -
6.《胡东原香锦亭》 宋·白玉蟾
东皇剖破勾芒腹,锦心绣肠香馥郁。
绛都风雨僝僽春,花魂无主自精神。
黄鹂初唤柳开眼,海棠枝上春烟暖。
离出一点两点红,墙头红腮微笑风。 -
7.《和惜香红二首》 宋·廖行之
花神那作世间香,狂蝶游蜂暗断肠。
不是朱颜向人吝,耻随桃李倚门墙。 -
8.《石竹花》 唐·齐己
石竹花开照庭石,红藓自禀离宫色。
一枝两枝初笑风,猩猩血泼低低丛。
常嗟世眼无真鉴,却被丹青苦相陷。 -
9.《念奴娇(梅)》 宋·赵长卿
小春时候,见早梅吐玉,裁琼妆白。
点点枝头光照眼,恼损柔肠情客。
暗里芳心,出群标致,经岁成疏隔。
如今风韵,何人依旧冰雪。 -
10.《隔浦莲近》 宋·彭元逊
夜寒晴早人起。
见柳知新翠。
撼树试花意。
两蜂狂救堕蕊。