-
161.《寻隐者韦九山人于东溪草堂》 唐·朱湾
寻得仙源访隐沦,渐来深处渐无尘。
初行竹里唯通马,直到花间始见人。
四面云山谁作主,数家烟火自为邻。
路傍樵客何须问,朝市如今不是秦。 -
162.《寄隐者》 唐·施肩吾
路绝空林无处问,幽奇山水不知名。
松门拾得一片屐,知是高人向此行。 -
163.《寄旧山隐者》 唐·姚合
别君须臾间,历日两度新。
念彼白日长,复值人事并。
未改当时居,心事如野云。
朝朝恣行坐,百事都不闻。 -
164.《邻相反行》 唐·薛逢
东家有儿年十五,只向田园独辛苦。
夜开沟水绕稻田,晓叱耕牛垦塉土。
西家有儿才弱龄,仪容清峭云鹤形。 -
165.《访道者不遇(一作访僧不遇)》 唐·于武陵
人间惟此路,长得绿苔衣。
及户无行迹,游方应未归。
平生无限事,到此尽知非。
独倚松门久,阴云昏翠微。 -
166.《秦原览古》 唐·于濆
耕者戮力地,龙虎曾角逐。
火德道将亨,夜逢蛇母哭。
昔日望夷宫,是处寻桑谷。
汉祖竟为龙,赵高徒指鹿。
当时行路人,已合伤心目。
汉祚又千年,秦原草还绿。 -
167.《寄仰山光味长者》 唐·齐己
大仰禅栖处,杉松到顶阴。
下来虽有路,归去每无心。
鸟道峰形直,龙湫石影深。
径行谁得见,半夜老猿吟。 -
168.《路》 唐·玄宝
南北东西去,茫茫万古尘。
关河无尽处,风雪有行人。
险极山通蜀,平多地入秦。
营营名利者,来往岂辞频。 -
169.《路》 唐·玄宝
南北东西去,茫茫万古尘。
关河无尽处,风雪有行人。
险极山通蜀,平多地入秦。
营营名利者,来往岂辞频。 -
170.《水调歌头(留别茶漕二使者)》 宋·京镗
数月已办去,今日始成行。
天公怜我,特地趁晓作霜晴。
万里奔驰为米,四载淹留为豆,自笑太劳生。
父老漫遮道,抚字愧阳城。 -
171.《水调歌头(元日投宿博山寺,见者惊叹其老)》 宋·辛弃疾
头白齿牙缺,君勿笑衰翁。
无穷天地今古,人在四之中。
臭腐神奇俱尽,贵贱贤愚等耳,造物也儿童。
老佛更堪笑,谈妙说虚空。 -
172.《清平乐 西 使者自远左寄诗词至泺阳猥承见》 元·程文海
新来酒户。
想胜看花处。
带得春行平壤路。
同笑同歌同住。
滦阳却近山家。
芒鞋夜夜丹霞。
流水落花归思,苍烟白石生涯。 -
173.《水调歌头 为扬志行寿 强村最书用明刊云峰文》 元·胡炳文
绛阙春回近,先放玉堂梅。
当时产此人杰,天岂偶然哉。
吾道以为元气,学者仰如北斗,聊复振儒台。
来岁紫微阁,阊阖看天开。 -
174.《寒村访隐者》 明·王恭
谷口微霜度,寒村独见君。
西风正萧索,落叶不堪闻。
古路无行客,闲门有白云。
为怜幽处好,不忍便离群。 -
175.《书义倡传后》 宋·钟明
洞庭之南潇湘浦,佳人娟娟隔秋渚。
门前冠盖但如云,玉貌当年谁为主。
风流学士淮海英,解作多情断肠句。
流传往往过湖岭,未见谁知心已赴。 -
176.《信陵亭行赠张幕史》 明·卢柟
昔闻贵公子,乃是信陵君。
剑气连秋水,英风迈长云。
堂中爱养三千士,玉袍珠履何缤纷。
信陵一去几千载,堂中今无一人在。 -
177.《秋胡行》 明·唐仲实
依依陌上桑,婉婉桑间妇。
嫣然红罗襦,采桑湿香雾。
相逢马上郎,停鞭□驰骛。
回头遗巧笑,脉脉此情露。 -
178.《山中隐者》 明·王野
野老自童稚,看君只旧容。
清猿同啸月,玄鹤共巢松。
灵药登岸采,神书裂壁逢。
相寻不失路,仙鹿有行踪。 -
179.《夷陵山行至九湾绝粮》 明·张邦奇
路险仍遭雨,人疲又绝粮。
山花空的历,我马自玄黄。
草屋家家破,秋田处处伤。
昔年羁宦者,青史著欧阳。 -
180.《桐庐舟行》 明·张宣
自在眠沙鸟,参差上濑船。
乱峰寒笛外,疏雨暮钟前。
滩转疑无路,林深别有天。
羊裘怀隐者,高节已千年。