-
381.《疏雨》 唐·韩偓
疏雨从东送疾雷,小庭凉气净莓苔。
卷帘燕子穿人去,洗砚鱼儿触手来。
但欲进贤求上赏,唯将拯溺作良媒。
戎衣一挂清天下,傅野非无济世才。 -
382.《守愚》 唐·韩偓
深院寥寥竹荫廊,披衣欹枕过年芳。
守愚不觉世途险,无事始知春日长。
一亩落花围隙地,半竿浓日界空墙。
今来自责趋时懒,翻恨松轩书满床。 -
383.《寄从叔》 唐·杜荀鹤
三族不当路,长年犹布衣。
苦吟天与性,直道世将非。
雁夜愁痴坐,渔乡老忆归。
为儒皆可立,自是拙时机。 -
384.《寄从叔》 唐·杜荀鹤
三族不当路,长年犹布衣。
苦吟天与性,直道世将非。
雁夜愁痴坐,渔乡老忆归。
为儒皆可立,自是拙时机。 -
385.《赠袒肩和尚》 唐·杜荀鹤
山衣草屐染莓苔,双眼犹慵向俗开。
若比吾师居世上,何如野客卧岩隈。
才闻锡杖离三楚,又说随缘向五台。
乘醉吟诗问禅理,为谁须去为谁来。 -
386.《放榜日作》 唐·韦庄
一声开鼓辟金扉,三十仙材上翠微。
葛水雾中龙乍变,缑山烟外鹤初飞。
邹阳暖艳催花发,太皞春光簇马归。
回首便辞尘土世,彩云新换六铢衣。 -
387.《赠丘衙推》 唐·张蠙
仙都高处掩柴扉,人世闻名见者稀。
诗逸不拘凡对属,易穷皆达圣玄微。
偶携童稚离青嶂,便被君侯换白衣。
任醉宾筵莫深隐,绮罗丝竹胜渔矶。 -
388.《寄同年崔学士》 唐·黄滔
半因同醉杏花园,尘忝鸿炉与铸颜。
已脱素衣酬素发,敢持青桂爱青山。
虽知珠树悬天上,终赖银河接世间。
毕使海涯能拔宅,三秦二十四畿寰。 -
389.《出关言怀》 唐·黄滔
又乞书题出,关西谒列侯。
寄家僧许岳,钓浦雨移洲。
卖马登长陆,沾衣逐胜游。
菜肠终日馁,霜鬓度年秋。
诗苦无人爱,言公是世仇。
却怜庭际草,中有号忘忧。 -
390.《鸿门(旧本作失题)》 唐·徐夤
耨月耕烟水国春,薄徒应笑作农人。
皇王尚法三推礼,白社宁忘四体勤。
雨洒蓑衣芳草暗,鸟啼云树小村贫。
犹胜堕力求飧者,五斗低腰走世尘。 -
391.《泪》 唐·徐夤
发事牵情不自由,偶然惆怅即难收。
已闻抱玉沾衣湿,见说迷途满目流。
滴尽绮筵红烛暗,坠残妆阁晓花羞。
世间何处偏留得,万点分明湘水头。 -
392.《泪》 唐·徐夤
发事牵情不自由,偶然惆怅即难收。
已闻抱玉沾衣湿,见说迷途满目流。
滴尽绮筵红烛暗,坠残妆阁晓花羞。
世间何处偏留得,万点分明湘水头。 -
393.《江行无题一百首》 唐·钱珝
倾酒向涟漪,乘流欲去时。
寸心同尺璧,投此报冯夷。
江曲全萦楚,云飞半自秦。
岘山回首望,如别故乡人。 -
394.《道中》 唐·曹松
出门嗟世路,何日朴风归。
是处太行险,□□应解飞。
主人厚薄礼,客子新故衣。
所以浇浮态,多令行者违。 -
395.《哭胡处士》 唐·曹松
丘中久不起,将谓诏书来。
及见凌云说,方知掩夜台。
白衣归北路,玄造亦遗才。
世上亡君后,诗声更大哉。 -
396.《长安逢隐者》 唐·于邺
征车千里至,碾遍六街尘。
向此有营地,忽逢无事人。
昔时颜未改,浮世路多新。
且脱衣沽酒,终南山欲春。 -
397.《赠翁承赞漆林书堂诗》 唐·萧项
轺车故国世应稀,昔日书堂二纪归。
手植松筠同茂盛,身荣金紫倍光辉。
入门邻里喧迎接,列坐儿童见等威。
却对芸窗勤苦处,举头全是锦为衣。 -
398.《清明赤水寺居》 唐·罗衮
榆火轻烟处处新,旋从闲望到诸邻。
浮生浮世只多事,野水野花娱病身。
浊酒不禁云外景,碧峰犹冷寺前春。
蓑衣毳衲诚吾党,自结村园一社贫。 -
399.《咏鹰(越归南唐初投鄂帅张宣,久不见知,以鹰诗诮之)》 唐·高越
雪爪星眸世所稀,摩天专待振毛衣。
虞人莫谩张罗网,未肯平原浅草飞。 -
400.《结客少年场行》 唐·沈彬
重义轻生一剑知,白虹贯日报雠归。
片心惆怅清平世,酒市无人问布衣。