-
1.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
2.《咏怀二首》 唐·杜甫
人生贵是男,丈夫重天机。
未达善一身,得志行所为。
嗟余竟轗轲,将老逢艰危。
胡雏逼神器,逆节同所归。 -
3.《久客还乡》 宋·戴复古
短檐纱帽旧麻衣,铁杖扶衰步履迟。
老去分为无用物,客游谁道有归时。
丰年村落家家酒,秋日楼台处处诗。
生长此方真乐土,江淮百姓政流离。 -
4.《驻惠境第七十一》 宋·文天祥
朱凤日威垂,罗浮展衰步。
北风吹蒹葭,送此齿发暮。 -
5.《步虚台》 宋·孙仅
抱怀宁独固难穷,自与山林逸兴同。
白马岂能分辨客,青牛还会识仙翁。
凝神宅古河声里,望气台荒野色中。
试上高原长一啸,断蓬衰草掩秋风。 -
6.《晚步》 明·顾祖辰
风疏门柳薄,日落暝烟浓。
向树鸟群乱,隔溪山数重。
病闲吟短句,衰怯倚枯筇。
更有幽深意,寒流来暮钟。 -
7.《山脚散步由舍北归》 宋·陆游
幽径欣行药,衰年困负薪。
梅残香更远,草勋绿初匀。
鱼似濠梁乐,鸥如海上驯。
度桥成一笑,微健及新春。 -
8.《衰病》 宋·陆游
病除犹老健,雨止得冬晴。
觅句嗟心在,钞书试眼明。
朝寒添布褐,晚步出柴荆。
外慕终无益,儿曹且力耕。 -
9.《雨後出门散步》 宋·陆游
病叶常先霣,寒潮只暗生。
扶衰赖药石,随意出柴荆。
细路牛栏湿,疏篱绩火明。
枯荣不须计,千古一棋枰。 -
10.《庚申十二月二十一日西和州健步持子布书报已》 宋·陆游
万里东来双鲤鱼,衰翁悲喜得儿书。
闻过岘首已冬至,想到匡庐将岁除。
辛苦山行穿雪履,凄凉旅饭嚼冰蔬。
此行身历艰难遍,莫厌东皋共荷鉏。 -
11.《雨晴步至山亭欲遂游东村不果》 宋·陆游
村陋垣屋颓,岁晚风雨横。
泥涂绝还往,餐粥养衰病。
药囊杂书卷,白发满清镜。
一榻卧兼旬,不践墙下径。 -
12.《秋日步至湖桑埭西》 宋·陆游
伏枕衰方剧,搘筇气忽增。
细泉鸣暗窦,疏树映孤灯。
断雁寒依渚,强鱼健脱罾。
行缠已无用,却作在家僧。 -
13.《系舟平水步》 宋·陆游
舟尾参差野岸横,屐声穿市得闲行。
雨昏茆店炊烟湿,人语蓬窗绩火明。
枝上橙香初受摘,担头菰脆正堪烹。
渔樵自是平生意,不为衰迟薄宦情。 -
14.《纵步近村》 宋·陆游
病去身轻试杖藜,满村荞麦正离离。
照溪自叹尚微瘦,趁渡人言殊未衰。
草塞瓶头沽浊酒,花篸笠顶引群儿。
裴回不恨归差晚,正爱青灯映竹篱。 -
15.《二月三日春色粲然步至湖上》 宋·陆游
不媿衰翁雪鬓新,出门也复整乌巾。
梅花隔水香撩客,野鸟穿林语唤人。
长日难消惟泥酒,灾年不死又违春。
吾儿已到新安未?想掬清溪洗客尘。 -
16.《夜中独步庭下》 宋·陆游
山月明如画,江风冷借秋。
衰迟亦可叹,幽独自成愁。
斗柄垂江渚,笳声下戌楼。
我惟诗思在,从此亦宜休! -
17.《并山东南闲步至野人吴氏居乃归》 宋·陆游
信步闲行遍四邻,拥篱老稚看纶巾。
人随世换朋侪少,志与年衰感慨频。
梅送冷香横雪岸,雁翻孤影下烟津。
丰年何地酬君赐,剩向旗亭作醉人。 -
18.《秋晚散步门外》 宋·陆游
栗里归栽菊,青门隐卖瓜。
羸躯病天色,衰鬓怯年华。
野旷乌声乐,溪清雁影斜。
门退,也拟筑堤沙。 -
19.《步步高》 宋·无名氏
五更里,架上金鸡叫。
路上行人俏。
方欲晓。
没底篮儿杖头挑。 -
20.《效阮步兵一日复一日二首》 宋·梅尧臣
一日复一日,一晨复一夕。
四序相盛衰,三辰运光魄。
下上有常理,忧患何时易。
先烂泣金燃,先焚叹薪积。
但愿远世网,焚烂不能责。
麒麟出非时,未免西狩获。
鸥鸟浮洪波,心已预海客。