-
241.《落叶》 宋·曾巩
秋雨与风相喷薄,树木可能无叶落。
琅玕散漫不可收,野步满船谁扫掠。
垂杨千树旧所惜,颜色易衰由力弱。
空条尚舞不自休,物意岂能知索寞。 -
242.《听鹊寄家人》 宋·曾巩
鹊声喳喳宁有知,家人听鹊占归期。
物情固不等人事,尔意自惊思别离。
秋花粲粲正可爱,黄菊芙蓉开满枝。
春枫千树变颜色,远水静照红霞衣。 -
243.《照影亭》 宋·曾巩
河流索槛色辉辉,无数幽禽入镜飞。
已映渚花红四出,更涵沙柳翠相围。
不欺毫发公虽有,太尽妍媸道恐非。
自笑病容随步见,未衰华发满缁衣。 -
244.《陆务观寄著色山水屏》 宋·韩元吉
我居面山俯潺湲,凭轩卧牖皆见山。
山光影入怀袖,秀色爽气非人寰。
故人怜我新结屋,犹恐看山未能足。
丹青写作何许图,不碍闭门聊纵目。 -
245.《谒郭马帅》 宋·刘过
千金买骏马,百金市蛾眉。
长安酒家楼,挥洒惊人诗。
天子不得臣,公卿气吞之。
俯视儿女辈,自诡男子奇。 -
246.《夜行潭溪上念仲原致中乔年茂元伯达皆有入山》 宋·刘子翚
长夏不见雨,袢暑故相病。
及兹颢气回,一夕飞洒并。
揽衣步新凉,宇宙涵清润。
月离南山高,水循双涧静。 -
247.《次韵茂元独速歌》 宋·刘子翚
大儿行文学苏黄,暗潮无声走茫茫。
小儿分题拟甫白,手抉蟆颐取冰魄。
自成机杼谁如君,悲歌乃有可怜色。
晓来春归荠叶新,青女摧之良不仁。 -
248.《居仁与季言论养生方往叩之而原仲诗有金花充》 宋·刘子翚
紫微谈道渺无津,逸步飘然叹绝尘。
但向函关迎老子,不知郑圃有真人。
数丝雪发神弥莹,一点金花意自春。
莫谓余衰难语此,胸中勇气尚轮囷。 -
249.《云岩竹源二禅俱与招客三月二十一日遂饭于竹》 宋·刘子翚
云岩市声中,竹源山色处。
平生几两屐,惟乐取意去。
晨光霁老春,飞盖双溪路。
沙平水漫流,云散天全露。 -
250.《醉歌赠金元白》 宋·刘子翚
南游会稽今十年,重来风物皆依然。
一时冠盖零落尽,故人独老空江边。
西陵仓曹实冗散,出无车马众所怜,江亭曳履偶识面,凛凛瘦骨余双颧。 -
251.《次韵陈勉仲登群山观》 宋·王之道
十年放江湖,亲朋益疏散。
不知跬步间,游览有奇观。
因君寄新诗,心目益凄断。
东城俯荻洲,下有鱼鸟乱。 -
252.《次韵徐伯远木芙蓉》 宋·王之道
千林摇落见孤芳,销得诗人赋拒霜。
高压菊花还独步,静窥池水试新妆。
自怜衰病追欢懒,忽睹骚吟引兴长。
何必採江重比并,佳名艳色正相当。 -
253.《道士周玄初鹤林行》 明·刘基
鹤林道士轩辕徒,以飙为轮雷为舆。
开山养鹤作骐骥,上下二仪周六虚。
雏成洗髓扶桑窟,缟练羽毛曈铁骨。
声飘碧落玉清扬,影拂太微云灭没。 -
254.《旅兴(四十首)》 明·刘基
忡忡坐虚室,暧暧日向暮。
空烟敛曾岑,暝色半高树。
缅邈起遐思,逍遥散轻步。
婵娟天上月,的醿草间露。
物情岂异昔,人事殊非故。
芳岁不可淹,衰年况多虑。
谅无彭铿术,颓龄那能驻。
¤ -
255.《发衡州(一本题作《白发》)》 明·杨基
五日白一发,十日皱一肤。
人生冰雪容,终作靴纹粗。
今朝清镜中,已与昨日殊。
不忧须眉苍,但恐皮肉枯。 -
256.《春风行》 明·杨基
春风吹花快如剪,柳条婆娑颜色浅。
四更急雨作轻寒,零落余香上苔藓。
街泥污人不出户,强以一樽聊自遣。
西家酒熟复苦贵,收拾春衣倩人典。 -
257.《江畔寻花偶成(二首)》 明·杨基
细草平沙暖更融,谩随蝴蝶步东风。
衰髯照水疑添白,老眼看花觉厌红。
且自细听莺宛宛,莫教深惜燕匆匆。
江村到处皆春色,聊与行人吊客中。
¤ -
258.《锄园》 宋·韩维
上天浩无私,众草同一荣。
青青十步间。
薰臭相杂并。
卉药数不多,十百其品名。 -
259.《次韵张德恭主簿二首》 宋·陈造
汉南独步有登楼,肯为衰翁吟掉头。
价比连城容品裁,句专八米见风流。
生涯枯泽鸣饥鹤,老去惊波荡白鸥。
当念饭山人似削,撩人更遣耐新愁。 -
260.《次赵赵夷仲》 宋·陈造
坐听严更一再通,卓肩搜句夜虫同。
拜嘉烋作开囊锦,似为衰翁疗首风。
紫诰君宜步西掖,苍颜我欲隐东蒙。
鞬櫜文陈甘三舍,百胜将军正总戎。