-
181.《读苏叔党汝州北山杂诗次其韵》 宋·陆游
祠官粟一囊,不赡躯七赤。
前年蒙宽恩,例许乞骸骨。
联翩三儿子,俱作鹳雀碧,赋禄虽尚远,亦足慰衰白。
幅巾茆檐下,称病谢来客。
从今门前路,永扫车马迹。 -
182.《读王摩诘诗爱其散发晚未簪道书行尚把之句因》 宋·陆游
往者游青城,犹及二三老,稽首出世师,数语穷至道。
妻子真弊屣,弃去恨不早。
俯仰才几时,残骸日衰槁。
吾儿有奇骨,亦复至幽讨。
金丹傥可成,白发何足扫! -
183.《早行》 宋·陆游
筰马践槐影,纱笼吹蜡香。
凭鞭寻断梦,侧帽受微凉。
病骨更疏放,衰怀罢激昂。
道边双石笋,笑我伴人忙。 -
184.《感秋》 宋·陆游
秋堂露气清,萧爽入毛骨;葛裯耿无寐,坐待山月没。
湿萤飞不起,熠熠依衰草。
劲风西北号,落叶纷可扫。
老生惜岁月,烈士志功名。 -
185.《读书示子遹》 宋·陆游
我性苦爱书,未始去几案。
生虽後三代,意尚卑两汉。
世衰道术裂,年往朋友散。
泽居贫至骨,霜冷衣露骭。 -
186.《闲中戏书》 宋·陆游
钓竿风月寄沧洲,醉发荻叶秋。
仕进世谁知我嬾,功名命不与人谋。
衰迟更觉岁时速,疏贱空先天下忧。
病骨未销谗未已,聊须周易著床头。 -
187.《秋夜感遇十首以孤村一犬吠残月几人行为韵》 宋·陆游
前年蒙趣召,渡江当六月,顾惭衰病躯,触热朝行阙。
君恩虽屡下,恐惧乞骸骨,飘然返柴荆,所愧已黔突。 -
188.《晚秋野兴》 宋·陆游
彻底无能彻骨贫,自怜虚作六朝民。
学因病废捐长日,志与年衰媿古人。
露湿乱萤飞暗庑,霜清饥雀噪空囷。
一生眼境常如此,草赋凭谁问大钧? -
189.《病起山居日有幽事戏作》 宋·陆游
鹤骨龟肠欲不禁,扶衰初喜罢呻吟。
盆山冰释书窗暖,药灶香浓道院深。
笔健乍临新获帖,手生重理旧传琴。
闭门局促还堪恨,云海何时豁此心? -
190.《秋兴夜饮》 宋·陆游
成都城中秋夜长,灯笼蜡纸明空堂。
高梧月白绕飞鹊,衰草露湿啼寒螿。
堂上书生读书罢,欲眠未眠偏断肠。
起行百匝几叹息,一夕绿发成秋霜。 -
191.《次韵和杨伯子主簿见赠》 宋·陆游
斋戒叩头牋天公,幸矣使我为枯蓬;枯蓬於世百无用,始得旷快乘秋风。
此生安往失贫贱,白发萧萧对黄卷,今人虽邻有不觌,古人却向书中见。
猿啼月落青山空,旧隐梦寐思东蒙;不愿峨冠赤墀下,且可短剑红尘中。
终年无人问良苦,眼望青天惟自许;可怜对酒不敢豪,它日空浇坟上土。 -
192.《示友》 宋·陆游
道向虚中得,文从实处工。
凌空一鹗上,赴海百川东。
气骨真当勉,规模不必同。
人生易衰老,君等勿匆匆。 -
193.《临别成都帐饮万里桥赠谭德称》 宋·陆游
成都城南万里桥,芦根苹末风萧萧。
映花碾草钿车小,驻坡蓦涧青骢骄。
入门翠径绝窈窕,临水飞观何迢嶢。
判无功名著不朽,惟仗诗酒宽无聊。 -
194.《燕堂独坐意象殊愦愦起登子城作此诗》 宋·陆游
睡魔困衰翁,白日坐兀兀;忽然振衣起,目了尚如鹘。
凭高望中原,佳气未消歇,逆贼稽大刑,痛愤深至骨。
新霜下昌陵,草有胡马齕,羽林百万士,何日闻北伐?贱臣官有守,不敢叫行阙。
梦中涉黄河,太行高硉矹。 -
195.《寄成汉卿将军》 宋·陆游
燕颔将军万里游,溪山好处即迟留。
颇闻南岳度残夏,宁忆北平防盛秋?君已飞腾丹换骨,我方衰病雪蒙头。
禅龛也有新勋业,百万魔军一战收。 -
196.《寄王嘉叟吏部》 宋·陆游
宿负烦公议,隆宽荷圣时。
江湖真送老,药饵且扶衰。
抚事惊年往,怀人有梦知。
敢嗟贫到骨,饮水诵君时。 -
197.《老疾戏自赠》 宋·陆游
年过七十日夜衰,羸然骨立不支持。
一身百病作无时,饭且不足那论医。
镜中之人定是谁,面骨突兀鬓成丝。
买棺作冢计已迟,一旦宁免累诸儿?门前湖山可遨嬉,心虽欲往力不随。
左车牙脱吁可悲,问汝何不食肉糜? -
198.《岁晚怀故人》 宋·陆游
衰髯白尽无添处,病骨臞然欲折时。
客抱琴来聊瀹茗,吏封印去又哦诗。
山横城上势如压,角动楼头声正悲。
零落断鸿书不到,岁残何以慰相思? -
199.《自嘲用前韵》 宋·陆游
残年过六十,寂寞卧山中。
病眼惊新暗,衰颜失旧红。
人讥作诗瘦,自悯著书穷。
输与封侯骨,云台竞策功。 -
200.《送三兄赴奏邸》 宋·陆游
兄年十七弟始生,弟今白发森千茎;所期相就毕此生,一尊浊酒得共倾。
往年虽穷犹半菽,两年糠核苦不足。
书生志欲及天下,贫贱不得收骨肉。
过悲复恐兄意伤,忍涕不觉涕已滂。