-
121.《念奴娇(寿姚橘州)》 宋·陈著
紧头上立,问如何、犹向清溪盘礴。
应为春妨须熟局,且借轻裘弹压。
野聚晴炊,烟波暖唱,尽出江南北。
从容归衮,三年功满棋柝。 -
122.《八声甘州(和邓中甫中秋)》 宋·刘辰翁
看团团、一物大如杯,时复几何秋。
俯天涯海角,今来古往,人物如流。
想见霓裳歌罢,无物与浇愁。
惟有当时树,香满琼楼。 -
123.《木兰花慢(和中甫李参政席上韵)》 宋·刘辰翁
自崆峒麦熟,耕犊满、桔槔闲。
笑吾党清谈,长衣EA6F具,更进贤冠。
仓皇庇公字下,便秋风、江上不惊寒。
雪夜入三城易,槐阴护一家难。 -
124.《三犯渡江云》 宋·周密
喜余至,拥裘曳杖,相从于山巅水涯松云竹雪之间。
酒酣,促膝笑语,尽出笈中画、囊中诗以娱客。
醉归船窗,紞然夜鼓半矣。
归途再雪,万山玉立相映发,冰镜晃耀,照人毛发,洒洒清入肝鬲,凛然不自支,疑行清虚府中,奇绝境也。 -
125.《木兰花慢(赵鹤心问余近况,书以寄之)》 宋·张炎
目光牛背上,更时把、汉书看。
记落叶江城,孤云海树,漂泊忘还。
悬知偶然是梦,梦醒来、未必是邯郸。
笑指萤灯借暖,愁怜镜雪惊寒。 -
126.《括虞美人》 宋·林正大
武昌七十庞眉叟。
学备从年少。
萧萧笛竹楚山秋。
当日买林曾典、黑貂裘。 -
127.《丁香结》 宋·杨泽民
梅雨犹清,冷风乘急,遥送万丝斜陨。
听水翻雷迅。
冒雾湿,但觉衣裘皆润。
乱山烟嶂外,轻寒透、未免强忍。 -
128.《大酺(和须溪春寒)》 宋·颜奎
唱古荼コ,新荷叶,谁向重帘深处。
东风三十六,向园林都过,余寒犹妒。
公子狐裘,佳人翠袖,怎见此时情否。
天上知音杳,怪参差律吕,世间多误。 -
129.《沁园春》 宋·李团湖
六桂传家,三槐植庭,箕裘大儒。
甚二郎意气,拟同棱契,一时庆会。
致主唐虞。
百揆登庸,双亲未老,此乐人间还有无。 -
130.《远游(二首选一)》 清·蒋士铨
初日照林莽,积霭生庭闱。
长跪拜慈母,有泪不敢垂;
“连年客道路,儿生未远离;
力学既苦晚,可复无常师? -
131.《绮怀十六首》 清·黄景仁
楚楚腰肢掌上轻,得人怜处最分明。
千围步障难藏艳,百合葳蕤不锁情。
朱鸟窗前眉欲语,紫姑乩畔目将成。
玉钩初放钗初堕,第一销魂是此声。 -
132.《货殖列传序》 两汉·司马迁
老子曰:“至治之极,邻国相望,鸡狗之声相闻,民各甘其食,美其服,安其俗,乐其业,至老死不相往来。
”必用此为务,挽近世涂民耳目,则几无行矣。
太史公曰:夫神农以前,吾不知已。
至若《诗》、《书》所述虞、夏以来,耳目欲极声色之好,口欲穷刍豢 之味,身安逸乐而心夸矜势能之荣。 -
133.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
134.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
135.《原道》 唐·韩愈
博爱之谓仁,行而宜之之谓义,由是而之焉之谓道,足乎己无待于外之谓德。
仁与义为定名,道与德为虚位。
故道有君子小人,而德有凶有吉。
老子之小仁义,非毁之也,其见者小也。 -
136.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
137.《九思》 两汉·王逸
逢尤
悲兮愁,哀兮忧!
天生我兮当闇时,被诼谮兮虚获尤。
心烦憒兮意无聊,严载驾兮出戏游。 -
138.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
139.《胡笳十八拍》 两汉·蔡文姬
我生之初尚无为,我生之后汉祚衰。
天不仁兮降乱离,地不仁兮使我逢此时。
干戈日寻兮道路危,民卒流亡兮共哀悲。
烟尘蔽野兮胡虏盛,志意乖兮节义亏。 -
140.《送东阳马生序》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。