-
141.《古风》 宋·王令
古风何寥疏,世方盛夸慕。
利涂剧先趋,直轨迷曲注。
浑浑九河翻,仡仡百川注。
分争或多岐,敛枕才一趣。 -
142.《小阁晚望》 宋·陈与义
泽国候易变,孟冬乃微和。
解襟凭小阁,日暮归云多。
苍苍散草木,莽莽杂山河。
荒野虫乱鸣,长空鸟时过。 -
143.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
144.《秋怀三十六首》 宋·邵雍
疏雨滴高梧,微风挼弱柳。
此景岁岁同,世人自白首。
俗虑易萦仍,尘襟难抖擞。
浮生已梦中,其间强为有。 -
145.《和商守新岁》 宋·邵雍
衰躯上旅逢新岁,因感平生鬓易凋。
饮罢襟怀还寂寞,欢余情绪却无聊。
望仙风月晴偏好,抹绿帘龙夜正遥。
对此块然唯土木,降兹未始不魂销。 -
146.《东风辞》 宋·毛滂
冻云不凝层冰活,阿香推车上空阔。
大蛇梦惊鳞甲暖,霰雪影断清光夺。
玉帝手持发生机,驰召东风俾回斡。
东风驾言正月头,先驱持律吹九州。 -
147.《寄曹使君》 宋·毛滂
幕中墨客随车后,驾上牙签遮坐右。
唯留笔研乃自鐍,岂惜车茵容吏呕。
青霞老去云海深,旧游尚见翻涛手。
寄声秀句风入怀,坐念清标月当牖。 -
148.《咏雪》 宋·曾巩
北风萧萧鸣且歇,短日悠悠生复灭。
朝含沧海满天云,暮断行人千里雪。
初通壑谷气先冷,渐蔽郊原路疑绝。
并包华夷德岂薄,改造乾坤事尤谲。 -
149.《九日和检法登高之作》 宋·张舜民
重阳何处可登临,独有条山可共寻。
世上几人能到此,樽前万事莫相侵。
溪风猎猎时吹帽,菊蕊纷纷易满襟。
莫为嘉辰频索醉,也须随分惜光阴。 -
150.《和南安余宰题翠阴亭致爽轩二首》 宋·黄公度
溪光山色两幽深,更结新亭倚翠林。
老木参天烟漠漠,虚檐挂日影沉沉。
三年此地留乔舄,六月凉风飒楚襟。
趁取公馀急行乐,人生容易二毛侵。 -
151.《古诗》 宋·刘过
凉生见砚窗未糊,秋风射入如相呼。
床头吴钩作龙吼,便欲乘此捣穹庐。
丈夫诗胆如斗大,摩挲笑与歌楚些。
生平柔肠作铁坚,挑尽寒灯拥襟坐。 -
152.《弃竹夫人》 宋·刘子翚
爱憎情易迁,感物思郁纡。
念昔未弃捐,尝侍君子居。
烦襟一披豁,雅抱何清虚。
蹉跎怨时暮,凉德竟见疏。 -
153.《赠术士罗世忠》 宋·王之道
春秋有罗国,之子岂其后。
害传锦囊书,相地走淮右。
为问何所宗,此法古所授。
卜瀍与卜宅,周孔语非谬。 -
154.《次韵孙兴宗秋怀》 宋·王之道
秋山赫赫明丹枫,秋天隐隐分玄鸿。
不知眼界阔多少,九华突兀撑晴空。
嗟予老病百事懒,谁能强勉追儿童。
读书既苦齿多豁,属文益觉心如蓬。 -
155.《顷入南华僧仲有诗为次其韵仲欲见予诗集》 宋·朱翌
寺分三集易披寻,藏在名山意亦深。
但与止兹鸾凤友,共逃不学马牛襟。
年来惟以睡过夏,老去莫令诗呕心。
欲见文章须近北,太平风雅盛於今。 -
156.《奉和御製读晋书》 宋·夏竦
安石陵霞致,洁言振玉音。
鸿动济世久,厚德感人深。
朱组虽然袭,虚舟岂易沉。
东山高志在,萧洒谢尘襟。 -
157.《送岷山杨道士游庐山》 宋·郑獬
独鹤志万里,不肯安故林。
排翮下岷山,浩荡穷幽寻。
初来识京师,魏阙郁萧森。
讲书勤万乘,赐服照华簪。 -
158.《寄辟疆》 宋·强至
忆昨枉君轩,始来就客邸。
尔仆方息肩,顾我遽屈体。
守阍前通名,倒屣出致礼。
相见吐论议,所学愈根柢。 -
159.《箧中得调官时杨氏所寄书慨然追感》 宋·强至
笑语无踪莫更寻,每怀平昔恨犹深。
况看满幅相思字,曾诉幽闺独自心。
因想音容如在目,不知涕泪已盈襟。
恨销除是彩笺灭,弗比遗香苦易沉。 -
160.《次韵盛教授》 宋·陈造
词章有馀力,老色叹侵寻。
况苦漳滨卧,俄聆正始音。
新篇惊间发,平处冠来今。
修月无前手,凌云得此心。