-
1.《赠别元十八协律六首(桂林伯,桂管观察使裴行立也)》 唐·韩愈
知识久去眼,吾行其既远。
瞢瞢莫訾省,默默但寝饭。
子兮何为者,冠珮立宪宪。
何氏之从学,兰蕙已满畹。 -
2.《薛舍人使君观察韩判官侍御许雨晴到所居既霁先呈即事》 唐·欧阳詹
江皋昨夜雨收梅,寂寂衡门与钓台。
西岛落花随水至,前山飞鸟出云来。
观风驷马能言驻,行县双旌许暂回。
岂不偶然聊为竹,空令石径扫莓苔。 -
3.《柳子厚墓志铭》 唐·韩愈
子厚,讳宗元。
七世祖庆,为拓跋魏侍中,封济阴公。
曾伯祖奭,为唐宰相,与褚遂良、韩瑗俱得罪武后,死高宗朝。
皇考讳镇,以事母弃太常博士,求为县令江南。 -
4.《后十九日复上宰相书》 唐·韩愈
二月十六日,前乡贡进士韩愈,谨再拜言相公阁下:向上书及所著文后,待命凡十有九日,不得命。
恐惧不敢逃遁,不知所为,乃复敢自纳于不测之诛,以求毕其说,而请命于左右。
愈闻之:蹈水火者之求免于人也,不惟其父兄子弟之慈爱,然后呼而望之也。
将有介于其侧者,虽其所憎怨,苟不至乎欲其死者,则将大其声疾呼而望其仁之也。 -
5.《留侯论》 宋·苏轼
古之所谓豪杰之士者,必有过人之节。
人情有所不能忍者,匹夫见辱,拔剑而起,挺身而斗,此不足为勇也。
天下有大勇者,卒然临之而不惊,无故加之而不怒。
此其所挟持者甚大,而其志甚远也。 -
6.《刘泾州以所得李士衡观察家号蟾蜍砚其下刻云》 宋·梅尧臣
砚如刳蟆腹如月,又若剖瓢萌强发。
镌题天宝年造之,刺氏李元传自越。
刳蟆剖瓢我莫分,称载作年初辩君。
君虽能辩犹曰宝,宝兹伪物吾何云。
仰天大笑饮君酒,砚真砚伪休开口。
愿封漆匣还与侯,请共江翁独持守。 -
7.《总管刘观察相饯于高岩经句杨朝奉出所和诗即》 宋·晁说之
花开为客向金城,待得无花羸马行。
柳荫高岩开祖帐,月摇洛水话离情。
将军精悍千山耸,宾客风流一笛横。
更愧新昌孙子在,诗成白眼得清明。 -
8.《端常观察被旨入蜀迎母夫人所得赠行诗文成巨》 宋·张元干
髫龀分携几见春,它时有恃独常颦。
何期万里漂零后,忽报三巴信息真。
素发轻安膺晚福,远怀悲喜望征人。
王孙盛事今双美,及早归来奉紫宸。 -
9.《题徐仲彬达观亭》 宋·方回
乾涵坤毓万汇夥,独得为人赖钧播。
八尺身为天地赘,一寸心将天地裹。
道眼自应非肉眼,以心观物无不可。
灵台光尘日月县,肯使一丝挂尘堁。 -
10.《和家叔察院巨鱼诗》 宋·李洪
沧溟浩淼浮寰区,八纮九野水所储。
介虫族类信众夥,穷极诡怪堪嗟吁。
巨鳌屭赑冠灵岛,应龙连蜷颔骊珠。
异哉斯鱼盈百尺,失水安得波涛俱。 -
11.《虞万州生日》 宋·魏了翁
春风吹我游锦官,客眸饱作沧江观。
鹤飞自由白日静,山来不断平野宽。
主人闻客倒屣迎,案头点易朱未乾。
速呼朋俦俾接席,又遣儿女来拜前。 -
12.《太常引 予年廿许,时自秦州侍下,还太原,》 元·元好问
祖道道傍。
少年有与红袖泣别者,少焉车马相及,知其为观察之孙振之也。
所别即琴姬阿莲,予尝以诗道其事。
今二十五年,岁辛巳,振之因过予,语及旧游,恍如隔世,感念今昔,殆无以为怀,因为赋此渚莲寂寞倚秋烟。 -
13.《夏夜露坐偶书且勉同学子》 宋·陈文蔚
人生邂后如岐路,南北东西忽离聚。
渊明本赋归去来,保社乃今随所寓。
读书不杂嚣尘声,好在园林最幽处。
朱桥跨出林阴外,一水绕庭将绿护。 -
14.《回廖解元所业》 宋·李覯
昔者闻乡举,良田恐甚芜。
于今观日益,珍树已垂珠。
众恶吾虽察,谦卑孰敢逾。
圣贤明训在,只此是亨衢。 -
15.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
慧而能定,定而能应。
空有短长,初无欠剩。
定慧力庄严,性相心齐证。
妙观察智照非功,成所作智同圆镜。 -
16.《童趣》 清·沈复
余忆童稚时,能张目对日,明察秋毫,见藐小之物必细察其纹理,故时有物外之趣。
夏蚊成雷,私拟作群鹤舞于空中,心之所向,则或千或百,果然鹤也;昂首观之,项为之强。
又留蚊于素帐中,徐喷以烟,使之冲烟而飞鸣,作青云白鹤观,果如鹤唳云端,为之怡然称快。
余常于土墙凹凸处,花台小草丛杂处,蹲其身,使与台齐;定神细视,以丛草为林,以虫蚁为兽,以土砾凸者为丘,凹者为壑,神游其中,怡然自得。 -
17.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
18.《石钟山记》 宋·苏轼
《水经》云:“彭蠡之口有石钟山焉。
”郦元以为下临深潭,微风鼓浪,水石相搏,声如洪钟。
是说也,人常疑之。
今以钟磬置水中,虽大风浪不能鸣也,而况石乎!至唐李渤始访其遗踪,得双石于潭上,扣而聆之,南声函胡,北音清越,桴止响腾,余韵徐歇。 -
19.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
20.《兰亭集序/兰亭序》 魏晋·王羲之
永和九年,岁在癸丑,暮春之初,会于会稽山阴之兰亭,修禊事也。
群贤毕至,少长咸集。
此地有崇山峻岭,茂林修竹;又有清流激湍,映带左右,引以为流觞曲水,列坐其次。
虽无丝竹管弦之盛,一觞一咏,亦足以畅叙幽情。