-
161.《次韵永平令江叔文鹤山书院落成诗》 宋·魏了翁
天运驱人人不觉,古道违时时不学。
王相随胫回荆山,昭质依然未经琢。
因思胥靡逢殷宗,精神动悟声气从。
砺舟霖雨到梅蘖,变化气质天同功。 -
162.《送别制置董侍郎东归》 宋·程公许
荷囊晓趁紫宸朝,玉立堂堂侍冕旒。
帝为蚕丛精择帅,诏颂虎节往分忧。
旌幢云合三千乘,锦绣春浓六十州。
仪凤雅应为国瑞,烹鲜何忍与民仇。 -
163.《山居感旧百韵》 宋·岳珂
昔在淳熙日,中兴最盛年。
身逢千载运,眼见五朝天。
楚甸当澄按,岷江极泝沿。
经途俱极险,问字始能言。 -
164.《天申万寿宫》 宋·岳珂
湖{左氵右父}溪边春草青,张公洞下泉泠泠。
两行松桧列旌纛,中有金堂开福庭。
壮哉神力出杳冥,楼观矗立排岩扃。
焜煌金碧俨相照,刻石犹纪唐朝铭。 -
165.《过新滩作出峡行》 宋·李曾伯
蜀道登天难,尤难泝流入。
自峡上夔渝,江险滩节密。
前年冲寒来,水落且石出。
寄命竹一缕,寸挽退或尺。 -
166.《祭诗》 宋·方岳
我生胡不辰,八龄失吾祖。
今垂四十年,眉目略可睹。
当时深根培,所望大门户。
岳也忝一科,遗余曾不补。 -
167.《赋南墅竹》 宋·卫宗武
物得气之清,钟秀莫如竹。
是谓东南美,群植可奴仆。
虚心而独立,劲节不囘曲。
傍屋著数插,能洗尘万斛。 -
168.《和程丞游清水岩黄龙山韵·清水岩》 宋·王炎
岚光野色共扶舆,见说壶天气象殊。
叠巘吞云圭角露,寒泉触石篆文纡。
荒凉佛屋存遗像,窈窕仙岩有别区。
何日青鞋亲扣历,细评佳致染权腴。 -
169.《游胡园观菊》 近代·陈三立
山郭满秋光,兴怀访园菊。
廊万列层层,缀枝绚金玉。
四照动寒籁,霜露气初肃。
拥随哗仕女,衣鬓微馨触。
怜取遗世姿,题品属万目。
栖鸟窥茗坐,水石衔晴旭。
旦暮餐落英,痴对风吟竹。 -
170.《中秋夜月》 当代·钱钟书
赢得儿童尽笑欢,盈盈露洗挂云端。
一生几见当头满,四野哀嗷彻骨寒。
楼宇难归风孰借,山河普照影差完。
旧时碧海青天月,触绪新来未忍看。 -
171.《湖居感伤》 宋·释智圆
迷真渺无始,飘业产钱唐。
外族宗南郡,门风祖偃王。
微缘先劫种,宿习妙龄彰。
父母怜多病,亲实怪异常。 -
172.《兰花供寿国举兄》 宋·陈傅良
山丹吹出青藜火,金蝶窥丛何妸娜。
朱槿更作猩袍红,夸道风人尝印可。
没利从旁粲然笑,奄有诸香谁似我。
素馨萧然山泽臞,至香不数脂粉腴。 -
173.《长江行》 明·李东阳
大江西来是何年,奔流直下岷山巅。
长风一万里,吹破鸿蒙天。
天开地辟万物茁,五岳四渎皆森然。
帝遣长江作南渎,直与天地相周旋。 -
174.《题王氏先垅寿松亭》 宋·陈杰
兵前万事举头非,风太无情宰木悲。
马鬣未随陵欲变,龙髯还长子孙枝。
会看高表鹤归日,毋忘新栽鹿触时。
雨露百年思不极,深心更有岁寒知。 -
175.《题点易窗道人苏门遗啸》 宋·陈杰
书来草木吾臭味,诗有胆气非黄冠。
清溪研露一双鹤,苏门啸空千仞鸾。
愁连青燐引触醉,愤入白虹提剑看。
谁识道人心最苦,半坛霜月夜漫漫。 -
176.《题妙寂寺》 宋·陈宓
百代公师墓,千年妙应林。
香随清昼永,山泣晚秋深。
列桂团风露,高松耐古今。
过墙深夜月,触目倍伤心。 -
177.《孟子·牛山》 宋·陈普
气化流行出一元,生生之理自天根。
倘无斤斧牛羊累,触处均沾雨露恩。 -
178.《笋》 宋·陈普
书窗媚幽独,万竹真我仪。
冰霜茂摧挫,生意自有时。
斐亹弄月阴,挺拔出风姿。
凤吟逐神郁,春笋效珍奇。 -
179.《赋意未畅复拾前韵之余者作广坐隐辞》 宋·戴表元
我作坐隐辞,客来问我坐隐方。
开门进客还复坐,为客历落言其详。
隐朝市,我不能冲尘冒暑走遑遑。
隐江湖,我不能披蓑戴笠操舟航。 -
180.《赋芷》 宋·邓深
缥裁衣袂紫中单,触眼亭亭露未乾。
态度全然逼然蕙,馨香的不让春兰。
数枝潇洒北窗昼,一室清幽六月寒。
了不知名疑是芷,赋前诗后两存看。