-
261.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛是西天之梵语,此土将觉义以同名。
心边不觉属众生,心转觉时一切佛。
佛开口处为言教,化导迷心转觉心。
众生开口成寐语,沙魇群迷叫不醒。 -
262.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
263.《和微之诗二十三首·和酬郑侍御东阳春闷放怀追越游见寄》 唐·白居易
君得嘉鱼置宾席,乐如南有嘉鱼时。
劲气森爽竹竿竦,妍文焕烂芙蓉披。
载笔在幕名已重,补衮于朝官尚卑。 -
264.《前相国赞皇公早葺平泉山居暂还憩…十四首奉寄》 唐·裴潾
动复有原,进退有期。
用在得正,明以知微。
夫惟哲人,会且有归。 -
265.《高阳台·桥影流虹》 清·朱彝尊
吴江叶元礼,少日过流虹桥,有女子在楼上,见而慕之,竟至病死。
气方绝,适元礼复过其门,女之母以女临终之言告叶,叶入哭,女目始瞑。
友人为作传,余记以词。
桥影流虹,湖光映雪,翠帘不卷春深。 -
266.《玉楼春·柳映玉楼春日晚》 五代·顾敻
柳映玉楼春日晚,雨细风轻烟草软。
画堂鹦鹉语雕笼,金粉小屏犹半掩。
香灭绣帷人寂寂,倚槛无言愁思远。
恨郎何处纵疏狂?长使含啼眉不展。 -
267.《咏怪石》 宋·苏轼
家有粗险石,植之疏竹轩。
人皆喜寻玩,吾独思弃捐。
以其无所用,晓夕空崭然。
碪础则甲斮,砥砚乃枯顽。 -
268.《东坡八首(并叙)》 宋·苏轼
余至黄州二年,日以困匮,故人马正卿哀余乏食,为于郡中请故营地数十亩,使得躬耕其中。
地既久荒为茨棘瓦砾之场,而岁又大旱,垦辟之劳,筋力殆尽。
释耒而叹,乃作是诗,自愍其勤,庶几来岁之入以忘其劳焉。
废垒无人顾,颓垣满蓬蒿。 -
269.《烝然来思》 宋·王安石
念我独兮,亦莫我顾。
烝然来思,程伯休父。
我有旨酒,尔殽伊脯。
酌言酬之,式歌且舞。 -
270.《次韵孙兴宗秋怀》 宋·王之道
秋山赫赫明丹枫,秋天隐隐分玄鸿。
不知眼界阔多少,九华突兀撑晴空。
嗟予老病百事懒,谁能强勉追儿童。
读书既苦齿多豁,属文益觉心如蓬。 -
271.《张子真杨政光吴德夫追路湘源赋此心别》 宋·张栻
驱车出严关,触热归路长。
一雨群物苏,吾行亦清凉。
漓水自南去,湘流正洋洋。
眷言二三友,跋马勤送将。 -
272.《次韵李舍人》 宋·邓肃
道山文章伯,杖履作幽栖。
笔砚为戏事,业落翻墨螭。
平生百万言,定相初不离。
更怜世间士,尘网深相闱。 -
273.《绝句》 唐·吕岩
捉得金晶固命基,日魂东畔月华西。
于中炼就长生药,服了还同天地齐。
莫怪瑶池消息稀,只缘尘事隔天机。
若人寻得水中火,有一黄童上太微。 -
274.《木兰花(即玉楼春)》 唐·顾夐
月照玉楼春漏促,飒飒风摇庭砌竹。
梦惊鸳被觉来时,何处管弦声断续¤
惆怅少年游冶去,枕上两蛾攒细绿。 -
275.《浣溪沙》 唐·孙光宪
蓼岸风多橘柚香,江边一望楚天长,片帆烟际闪孤光¤
目送征鸿飞杳杳,思随流水去茫茫,兰红波碧忆潇湘。
桃杏风香帘幕闲,谢家门户约花关,画梁幽语燕初还¤
绣阁数行题了壁,晓屏一枕酒醒山,却疑身是梦云间。 -
276.《再过刘会卿丧所卜胡姬为尸仍设双俑为侍命伶》 明·张献翼
昨日经过旧堂宿,今日经过旧堂哭。
交情今日尽凋残,草堂自此成幽独。
追忆平生颜,宛然在心目。
炙鸡絮酒去复来,素车白马情未足。 -
277.《酬赠田舍人》 宋·王禹偁
君不见天上星辰拱环极,忽然陨地变成石。
又不见云中鹰隼横高秋,有时搨翼化作鸠。
人生进退甚类此,左迁右转谁自由。
忆昔逢君在邹鲁,翰林丈人东道主。 -
278.《与政仲端夫敬叟季仙至旧圃采采芙蓉金菊之妙》 宋·刘学箕
秋阳杲杲秋月明,秋风泠冷秋露沮。
萧骚池上万松竹,凤笙龙管吹秋声。
山亭与客坐夕阴,眼照万象前横陈。
一年好处在此好,妙质欲纪难状名。 -
279.《岷峨叹》 宋·程公许
出门厌氛嚣,归卧集万感。
凭高一以眺,忽觉岷峨惨。
岷发报山色千古同,非烟非雾愁渖濛。
杜陵昔欢珠玉走,彼犹有幸天府供。 -
280.《客有致鸂鶒者》 宋·方岳
沙禽有鸂鶒,偕老矢靡凶。
语语浴晴渚,处处眠春莎。
三生爱欲牵,不避弋者罗。
双笼致崖下,穷蹙愁相睋。