-
521.《谢方德顺古风》 宋·刘子翚
吾闻沧溟深,浸灌东风维。
开风一荡潏,莽苍天为低。
中藏百怪珍,文彩光陆离。
潜鲲尽鹏材,游鱼悉龙资。 -
522.《和王觉民梅花诗》 宋·王之道
梅花似是东君客,漏洩春风犯寒坼。
冰肌玉骨照双泉,应为孤根借泉脉。
先生狂得次公醒,诗思蔼蔼飘晴云。
为怜老拙有旧分,俾预胜赏沾清芬。 -
523.《有荐胡仁叔历阳令者仁叔以诗送知已暇日杨德》 宋·王之道
四海皆兄弟,三界是道场。
果且无彼我,安用分封疆。
胡公历阳来,气焰何可当。
威严走邸吏,不露太守章。 -
524.《九月一日与王季夷酌别为赋十六韵》 宋·张元干
黄鹄抟秋风,一举辄万里。
飞鸣蓬蒿间,燕雀徒为尔。
王郎志凌云,英妙良可喜。
片言只字奇,採掇殊未已。 -
525.《题伏生受书图》 元·杨维桢
爪丘崩,科斗藏。
《典》、《坟》孰求楚左相,金丝未坏孔子堂。
济南老生教齐鲁,绵蕝礼官何足伍?挟书严禁禁未开,盘
诘谁能禁齐语?百年礼乐当有兴,天子好文开太平。 -
526.《寄庆州德孺待制》 宋·韩维
常爱心家好弟兄,忠言直道反于情。
心期光禄朝中驾,目断将军塞上旌。
埤堄高风回过雁,琵琶宵寂语流莺。
共欣出处非它辙,报国诚身各自行。 -
527.《哭渭夫二兄》 宋·郑獬
生平抱直气,鬼神不敢干。
乃从异物化,使我涕泗澜。
昔之初拜兄,申申从太原。
府公颇好事,凿地种琅玕。 -
528.《送八兄》 宋·张栻
弥旬积雨穗生耳,冬壑未渠收潦水。
围炉情话政尔佳,乃复归舟行万里。
三年百感卧湘城,风急鹡鴒原上情。
岂地他人意独真,每觉办语温如春。 -
529.《送陈择之》 宋·张栻
君能千里来,乃作触热去。
凉秋幸非遥,归计无已遽。
向来文字间,讲论有平素。
及兹共王事,益得君佳处。 -
530.《端平改元阳月同弟某自南山过龙井山僧饶舌话》 宋·吴泳
一百年前老辩才,复褰{倏去犬加系}带下山来。
松杉溜雨惊龙起,篁竹生风唤鹤回。
戒行净通林水观,语言香落宝花台。
更看坡颍留诗处,月堕山空眼豁开。 -
531.《相逢行》 宋·李廌
平生不为轻薄游,故亦未作相逢作。
寻常木强畏犯义,直欲端彦规後生。
有客性不羁,谓我何泥固。
太上立德次立功,痴儿乃为功名悮。 -
532.《次韵张永锡等制留题通泉聚古堂》 宋·李新
及时瓜李任浮沉,畏景游云苦太侵。
环县江流元渺渺,参天乔木自森森。
七言妙语腾光焰,八法新题冠古今。
闻道宵征最清处,风翻旌旆月流襟。 -
533.《守风瓜步戏成》 宋·李弥逊
古语行船遇打头,此言端可作予羞。
平生漫起江山兴,胜处偶为波浪留。
败肉腐鱼三日醉,断芦衰柳十分秋。
蒋队秀色应凋尽,造物还能借便休。 -
534.《第四章兼简其子》 宋·邓肃
虱卜虽萧条,虎筮固豪壮。
要皆有得失,未息胸中望。
那知方寸地,太空等虚旷。
川逝水不流,石高风自浪。 -
535.《题郭信可琴中趣轩》 宋·冯时行
泠泠接吾耳,尘尔非真精。
大音寂无响,瓦砾如雷鸣。
古今滞迷妄,溜溜尘所萦。
落叶随水去,颠风吹残英。 -
536.《赠张炼师二首》 宋·曹勋
昔仰苏仙迹,今瞻弄玉身。
岳灵朝捧剑,飙驭夜朝真。
笙鹤声常近,烟霞到处新。
原言承道荫,秘语慰斯民。 -
537.《赠邢子友》 宋·胡寅
忆昔筮仕初,典教洛学者。
故家多遗俗,住叩冠屡整。
得交邢公子,伯仲皆豪颖。
湖园万竿竹,伊水注深静。 -
538.《和陶神释》 宋·吴芾
人生禀一气,自微而至著。
不问富与贫,不论新与故。
自有形影初,我便相亲附。
二子既有言,我宁无一语。 -
539.《汉南晤魏侯彦诚魏侯赠诗期依韵知已而荆门受》 宋·王之望
白头有如新,倾盖或如故。
乃知意气间,投分自有处。
魏公使汉南,风采耸一路。
凋残濡膏泽,冤讼廓氛雾。 -
540.《观画文氏园小酌而归》 宋·李流谦
冲暑去何之,城南水竹园。
发箧得秘画,笔老不见痕。
作者非俗士,噞喁不能名。
王郎眼如月,指点见本根。