-
141.《和刘原父澄心纸》 宋·欧阳修
君不见曼卿子美真奇才,久已零落埋黄埃。
子美生穷死愈贵,残章断◇如琼瑰。
曼卿醉题红粉壁,壁粉已剥昏烟煤。
河倾昆仑势曲折,雪压太华高崔嵬。 -
142.《送张中乐屯田知永州》 宋·梅尧臣
畏向潇湘行,不入洞庭去。
鞍马踏关山,衣裘冒霜露。
零陵三千里,楚俗未改故。
王泽久已覃,国刑亦当措。 -
143.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫渐老时。
每用风骚观物体,却因言语漏天机。
林间车马逢稀到,尘处杯觞不浪飞。
六十一年无事客,尧夫非是爱吟诗。 -
144.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫春尽时。
有意落花犹去住,无情流水任东西。
莺传信处音声切,燕诉冤时言语低。
似此误人事多少,尧夫百是爱吟诗。 -
145.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫掷笔时。
事体须是为物理,人情安处是天机。
坚如金石犹能动,灵若鬼神何可欺。
此外更无言语道,尧夫非是爱吟诗。 -
146.《安乐窝中吟》 宋·邵雍
安乐窝中职分修,分修之外更何求。
满天下士情能接,遍洛阳园身可游。
行已当行诚尽处,看人莫看力生头。
因思平地春言语,使我尝登百尺楼。 -
147.《观五帝吟》 宋·邵雍
进退肯将天下让,着何言语状雍容。
衣裳垂处威仪盛,玉帛修时意思恭。
物物尽能循至理,人人自愿立殊功。
当时何故得如此,只被声明类日中。 -
148.《游栖岩寺呈提刑学士毅夫兄》 宋·晁补之
飞楼压城城跨野,黄河逶迤避条华。
城南鸟道拱高岩,入谷车箱不容马。
解鞍初步石苔青,细泉鸣遶竹间亭。
肩舆直上十八折,维以采丝双巨緪。 -
149.《再次韵文潜病起》 宋·晁补之
淮浦见之子,春风初策名。
颇讶谪仙人,有籍白玉京。
晚遇广文直,老交心愈倾。
同升芸香府,偶坐华发生。 -
150.《洒然堂》 宋·张舜民
何必徜徉水石间,听君言语已孱颜。
三湘尽处犹逢竹,五岭回时却见山。
吏案总教如雁雁,灵源我且似鸥閒。
天边猿鹤皆相识,惟欠携筇日往还。 -
151.《追和东坡郭熙秋山示王觉民》 宋·王之道
平生最爱烟水閒,不知岁月磨江山。
干戈七载厌奔走,清霜夜入飞蓬间。
我家山水擅平远,未向郭熙见秋晚。
惊鸿断处抹微云,野水尽头横翠巘。 -
152.《双双燕·小桃谢後》 宋·吴文英
小桃谢後,双双燕,飞来几家庭户。
轻烟晓暝,湘水暮云遥度。
帘外馀寒未卷,共斜入、红楼深处。
相将占得雕梁,似约韶光留住。 -
153.《戏作简朱天球》 宋·吴则礼
江头雪花一尺围,不妨屋角梅垂垂。
江头三日浪簸船,不妨老子被底眠。
权奇突兀众所嗔,大是个中英特人。
何曾论渠破与堕,余生且办担板过。 -
154.《游龙角山福志院》 宋·李流谦
招提未到只闻名,乘兴来游意最真。
出郭都无三十里,同行恰有两三人。
入门竹迳能明眼,随处禅房可着身。
莫怪山僧拙言语,十年已不踏红尘。 -
155.《王正卿何道夫和嘉字韵诗至数十道夫赠予数篇》 宋·李流谦
放浪山颠与水涯,藜羹有味荐珍嘉。
根尘要识元非我,言语悬知未到家。
霜渚澄波空涨潦,风林脱木净浮华。
公明领取休论价,处事何须更作牙。 -
156.《西山仅老失牛求一言於邑数语代书》 宋·楼钥
一介扣门,尺书在手。
不是长须馈鲤,乃知中夜忘牛。
拽把牵犁,能耕百亩。
披毛戴角,方得五春。 -
157.《乐南金秀才求其先处士君挽诗追作》 宋·赵蕃
此邦来已晚,人物欠冰清。
要摭平生实,聊徵月旦评。
有儿真不朽,求志得知名。
更谷求吾语,吾言曷重轻。 -
158.《送赵户侍出守镇江》 宋·曹彦约
都人车马闹城闉,似惜民曹更牧民。
到处忠勤无粉饰,入朝言语有经纶,只今次辅须贤帅,自古维城必懿亲。
报政不须三五月,姓我端的记严宸。 -
159.《为湖州赵村净妙庵主僧赋》 宋·卫宗武
自披五戒如来佛,十年面壁坐天目。
归来满袖唯白云,徒得声名喧世俗。
碧玉嶙刚烟雾堆,凿开混沌加架突兀。
不鞭而来争献助,斩木指囷人不惜。 -
160.《送沆赴台州学录》 宋·陈著
山连霞,水半沙,十步九步神仙家。
草初芽,树欲花,香风二百里春华。