-
41.《次韵林郎中相送北归》 宋·陈造
铢两作低昂,举世皆此心。
羡君松柏操,不受霜雪侵。
向来车笠誓,岁寒迄能寻。
肮脏吾何取,振拔意弥深。 -
42.《采桑子·山侗舍俗投玄趣》 元·马钰
山侗舍俗投玄趣,结正良因。
深谢师真。
便做逍遥自在人。
我今誓不东归去,死在西秦。
骸骨虽尘。
不与儿孙葬海滨。 -
43.《*心香 上街化导》 元·马钰
师父重阳,真个真师。
教马钰、专做贫儿。
生涯清净,活路无为。
应抚心琴,调龙虎,饮刀圭。
誓不山东,缘在关西。
且和光、混俗随时。
*篱闲把,惟望人知。
愿不蚤归,休空过,疾修持。 -
44.《遇仙亭 继重阳韵》 元·马钰
喜喜蓬头。
达达根由。
永永誓不贪求。
渐渐归于正觉,申申燕处优游。 -
45.《响卜辞》 宋·赵汝鐩
三六乘鸾初嫁君,琴瑟朝暮誓不分。
酒酣使气浪自许,片舌仪秦弄风云。
东吴西蜀几千里,雁来数年无幅纸。
有便我必寄锦笺,岂应皆沉石头水。 -
46.《昌国君》 明·李东阳
齐城下,即墨守。
燕将代,昌国走。
卑辞累使招不归,臣心上有先王知。
先王知,心独苦。
义君臣,邦父母。
当时誓死却齐封,更忍还兵向燕土。
终不似信要刘胥报楚。 -
47.《九日烹二鸡终不得酒》 宋·方回
长女近归宁,念母省所患。
临别无可烹,仅余一老雁。
兹辰遂重九,空庖绝刍豢。
伏雌劣足膳,时醪靡由办。 -
48.《长恨歌》 唐·白居易
汉皇重色思倾国,御宇多年求不得。
杨家有女初长成,养在深闺人未识。
天生丽质难自弃,一朝选在君王侧。
回眸一笑百媚生,六宫粉黛无颜色。 -
49.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。 -
50.《伶官传序》 宋·欧阳修
呜呼!盛衰之理,虽曰天命,岂非人事哉!原庄宗之所以得天下,与其所以失之者,可以知之矣。
世言晋王之将终也,以三矢赐庄宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立,契丹与吾约为兄弟,而皆背晋以归梁。
此三者,吾遗恨也。
与尔三矢,尔其无忘乃父之志!”庄宗受而藏之于庙。 -
51.《高祖功臣侯者年表》 两汉·司马迁
正义高祖初定天下,表明有功之臣而侯之,若萧、曹等。
太史公曰:古者人臣功有五品,以德立宗庙、定社稷曰勋,以言曰劳,用力曰功,明其等曰伐,积日曰阅。
封爵之誓曰:“使河如带,泰山若厉,国以永宁,爰及苗裔。
”始未尝不欲固其根本,而枝叶稍陵夷衰微也。 -
52.《勾践灭吴》 先秦·佚名
越王勾践栖于会稽之上,乃号令于三军曰:“凡我父兄昆弟及国子姓,有能助寡人谋而退吴者,吾与之共知越国之政。
”大夫种进对曰:“臣闻之,贾人夏则资皮,冬则资絺,旱则资舟,水则资车,以待乏也。
夫虽无四方之忧,然谋臣与爪牙之士,不可不养而择也。
譬如蓑笠,时雨既至,必求之。 -
53.《闲情赋》 魏晋·陶渊明
初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。
将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。
缀文之士,奕代继作;因并触类,广其辞义。
余园闾多暇,复染翰为之;虽文妙不足,庶不谬作者之意乎。 -
54.《后出塞五首》 唐·杜甫
男儿生世间,及壮当封侯。
战伐有功业,焉能守旧丘?
召募赴蓟门,军动不可留。
千金买马鞍,百金装刀头。 -
55.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
56.《前出塞九首》 唐·杜甫
戚戚去故里,悠悠赴交河。
公家有程期,亡命婴祸罗。
君已富土境,开边一何多。
弃绝父母恩,吞声行负戈。 -
57.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
58.《璇玑图》 南北朝·苏蕙
琴清流楚激弦商秦曲发声悲摧藏音和咏思惟空堂心忧增慕怀惨伤仁
芳廊东步阶西游王姿淑窈窕伯邵南周风兴自后妃荒经离所怀叹嗟智
兰休桃林阴翳桑怀归思广河女卫郑楚樊厉节中闱淫遐旷路伤中情怀
凋翔飞燕巢双鸠土迤逶路遐志咏歌长叹不能奋飞妄清帏房君无家德 -
59.《柳子厚墓志铭》 唐·韩愈
子厚,讳宗元。
七世祖庆,为拓跋魏侍中,封济阴公。
曾伯祖奭,为唐宰相,与褚遂良、韩瑗俱得罪武后,死高宗朝。
皇考讳镇,以事母弃太常博士,求为县令江南。 -
60.《恨赋》 南北朝·江淹
试望平原,蔓草萦骨,拱木敛魂。
人生到此,天道宁论?于是仆本恨人,心惊不已。
直念古者,伏恨而死。
至如秦帝按剑,诸侯西驰。