-
121.《纪梦》 宋·叶李
宋时豪士石曼卿,帝命作主芙蓉城。
我才比石万无一,半世虚负狂直名。
年来似有丧心疾,荐共引鲧辜苍生。
天诛未加公论沸,日夕惟待鼎镬烹。 -
122.《纪梦》 宋·郑若冲
包抱乾坤一环堵,拍手千门辉藻黼。
编茅何事傍云根,川观岩居天固予。
忆昔卧病岁壬午,梦行涧石憩衡宇。
常充达庵表其门,大楷金书爰仰睹。 -
123.《满江红 次元复初韵》 未知·曹伯启
四十年间,问何似、古人方略。
时自笑、致身无策,疗贫无药。
世事从来如意少,宦情已比当年薄。
更不须、勋业镜中看,今非昨。 -
124.《赠张公贲》 宋·张耒
我昔为诸生,春书谏议公。
后来辱称奖,礼数宾客同。
决科甫弱冠,年少气如虹。
归来陪后乘,不责醉后恭。 -
125.《答苏子美离京见寄》 宋·欧阳修
众奇子美貌,堂堂千人英。
我独疑其胸,浩浩包沧溟。
沧溟产龙蜃,百怪不可名。
是以子美辞,吐出人辄惊。 -
126.《贺新郎·父老持杯水》 宋·无名氏
父老持杯水。
叹世间、公论无情,是非易位。
来饯花封贤令尹,籍籍攀辕耳语。
留不住、青原抚字。 -
127.《和胡少汲游山》 宋·晁说之
峭直汉大夫,伊余忝末胄。
出不还良媒,生本值恶宿。
高曾耀图牒,罪戾辱堂构。
十饥付群儿,万恨阁孤咮。 -
128.《首尾吟》 宋·邵雍
尧夫非是爱吟诗,诗是尧夫乐物时。
天地精英都已得,鬼神情状又能知。
陶真意向辞中见,借论言从意外移。
始信诗能通造化。
尧夫非是爱吟诗。 -
129.《伤王司徒褒诗》 南北朝·庾信
昔闻王子晋。
轻举逐神仙。
谓言君积善。
还得嗣前贤。 -
130.《章徵君见和所寄诗再次本韵酬赠》 宋·杨亿
武夷山秀建溪清,身隐心闲事不萦。
前古是非为己任,故乡人物与谁凭。
劝农春垅巾频折,逢客秋郊盖暂倾。
彩服趋翔娱寿母,绛帷谈论诱诸生。 -
131.《写怀二首》 宋·曾巩
荒城绝所之,岁暮浩多思。
病眼对湖山,孤吟寄天地。
用心长者间,已与儿女异。
况排千年非,独抱六经意。 -
132.《送何子应少卿赴召》 宋·李流谦
持竿野叟踏帝腹,太史占星惊变色。
白衣山人侍黄衣,军中指点相叹息。
云龙契遇固畴曩,千载一合非人力。
羊裘卢沙竟何补,坐视生民自肥瘠。 -
133.《吕居仁瞻仰收召二帖赞》 宋·岳珂
吕氏一门,我朝韦平。
衣冠既南,孰为典型。
猗欤北扉,翰墨腾英。
难进之风,蔼于心声。 -
134.《和野渡为青溪赋》 宋·卫宗武
好士不论亲与疏,绝甘分少宁求余。
孔程一见便倾盖,懽如故旧其非欤。
世多奇俊无南北,平昔可曾致佳客。
吾乡良友无出君,二仲之交犹欠一。 -
135.《汪元思遗诗和意以谢》 宋·陈文蔚
君道本公平,何尝分彼此。
总只在人心,浑然皆天理。
推原赋予初,所锺均粹美。
贤愚同一辙,所行无意轨。 -
136.《和伯氏寄周秀实》 宋·王洋
相亲即嘘濡,上忘即江湖。
事理去取间,情分乃异区。
周侯瑚琏器,晚乃掷道管。
异书窥蔡叟,潜论发王符。 -
137.《历阳书事七十韵》 唐·刘禹锡
一夕为湖地,千年列郡名。
霸王迷路处,亚父所封城。
汉置东南尉,梁分肘腋兵。
本吴风俗剽,兼楚语音伧。 -
138.《南歌子》 唐·孙光宪
艳冶青楼女,风流似楚真。
骊珠美玉未为珍,窈窕一枝芳柳,入腰身¤
舞袖频回雪,歌声几动尘。 -
139.《蝶恋花》 宋·赵令
数四乘间遂道其衷。
翌日复至,曰:郎之言,所不敢言,亦不敢泄。
然而崔之族姻,君所详也,何不因其媒而求娶焉!张曰:予始自孩提时,性不苟合。
昨日一席间,几不自持。 -
140.《莺啼序》 宋·高似孙
屈原九歌东皇太一,春之神也。
其词凄惋,含意无穷。
略采其意,以度春曲。
青旂报春来了,玉鳞鳞风旎。