-
141.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
142.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
143.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
144.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
145.《赠鸡山陈七四秀才》 宋·宗泽
渥洼生骏驹,丹山生凤雏,家有宋馨子,庆自积善余。
粹然秀眉宇,莹彻真璠玙。
高声诵论语,健腕学大书。
头头欲第一,气已凌空虚。
想其雇复意,何止掌上珠。
更期速腾达,尔祖立以须。 -
146.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
147.《和章岷從事斗茶歌》 宋·范仲淹
年年春自东南来,建溪先暖冰微开。
溪边奇茗冠天下,武夷仙人從古栽。
新雷昨夜发何处,家家嬉笑穿云去。
露牙错落一番荣,缀玉含珠散嘉树。 -
148.《解嘲》 明·景翩翩
闺中自昔论红线,侠气纵横频掣电。
来作处女君未知,去矣脱兔容谁见。
世上徒夸屋是金,明珠换骨不换心。
一自临邛罢绿绮,只今千载无知音。 -
149.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
150.《春雷》 现代·郭沫若
春雷动地布昭苏,沧海群龙竞吐珠。
肯定秦皇功百代,判宣孔二有余辜。
十批大错明如火,柳论高瞻灿若朱。
愿与工农齐步伐,涤除污浊绘新图。 -
151.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
152.《秋热次高仲贻韵》 宋·林季仲
乘时火初流,执热病未脱。
踏冰思少苏,坐甑哀苟活。
云意断渰渰,雨声閟{左氵右聒}{左氵右聒}。
安用天官为,不悟秋序夺。 -
153.《观高邮寺壁曹仁熙画水》 宋·张表臣
曹生画手信有神,毫端风雨生奫沄。
波涛不合来翻屋,鲛鳄何须欲噬人。
汤汤此水势方割,阳侯郁怒冯夷搏。
鼍掷鲸呿海岳惊,雾塞云昏光景薄。 -
154.《木兰花慢 留题济南北城水门》 元·胡祗*
历雄都大邑,厌车马,市尘深。
爱历下风烟,江湖郭郭,城市山林。
人家水芝香里,看万屏千嶂变晴阴。
无问买山高价,休论寸土千金。 -
155.《齐天乐 蓟门寒食》 元·朱唏颜
青烟一夜传宫烛,朝来管弦都试。
宝扇传歌,银瓶索酒,柳下骄骢曾系。
怜红妩翠。
任栲栳量珠,伴春俱醉。 -
156.《村游晚归感怀》 明·李开先
青山衔半日,别去莫淹留。
烟敛孤村晚,芦残两岸秋。
僧归山后寺,人倚夕阳楼。
篱菊寒犹艳,邻牛夜不收。 -
157.《题昌山圣姥庙》 宋·甘同叔
分宜古县环清溪,重冈复岭如奔驰。
行逢山断水流处,阅城庙枕山之西。
我来落日在前岭,摩挲一读庐肇碑。
嗟唐去今亦已久,尚余文字光陆离。 -
158.《留友人》 宋·葛郛
良友间何阔,春事遽如许。
劳君下鸥沙,一叶系春渚。
昨梦坠前世,再见欣欲舞。
聊呼花底杯,酒面点红雨。
狂歌谢贯珠,清论杂挥麈。
骊驹未可歌,妙句须君吐。 -
159.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
160.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。