-
1.《光武》 宋·徐钧
功成论道息干戈,武将森森学问多。
养得文风名节盛,自三代下莫能过。 -
2.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
3.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
4.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
5.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
6.《待漏院记》 宋·王禹偁
天道不言,而品物亨、岁功成者,何谓也?四时之吏,五行之佐,宣其气矣。
圣人不言而百姓亲、万邦宁者,何谓也?三公论道,六卿分职,张其教矣。
是知君逸于上,臣劳于下,法乎天也。
古之善相天下者,自咎、夔至房、魏,可数也,是不独有其德,亦皆务于勤耳,况夙兴夜寐,以事一人。 -
7.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
8.《太息行赠平湖谢赞府》 明·陆粲
太息复太息,悲风动河梁。
浮云翳中天,白日不回光。
谢子庐江来,修髯宛清扬。
伏阙三上书,雅道陈虞唐。 -
9.《喜迁莺·欲调真息》 宋·无名氏
欲调真息。
论根源参到,生前实际。
气是心兮,神为气主,心动神气分离。
心宁子母相抱,意定自成真液。 -
10.《十一月九日夜梦与人论神仙道术因作一诗八句》 宋·苏轼
析尘妙质本来空,(梦中于此句若了然有所得者。
)更积微阳一线功。
照夜一灯长耿耿,闭门千息自濛濛。
养成丹灶无烟火,点尽人间有晕铜。
寄语山神停伎俩,不闻不见我何穷。 -
11.《寄谢三城太守韩子华舍人》 宋·邵雍
洛阳自为都,二千有余年。
举步图籍中,开目今古间。
西北岌宫殿,东南倾山川。
照人伊洛清,迎门嵩少寒。 -
12.《冀州道中》 元·王冕
我行冀州路,默想古帝都。
水土或匪昔,禹贡书亦殊。
城郭类村坞,雨雪苦载涂。
丛薄聚冻禽,狐狸啸枯株。 -
13.《暮秋枉裴道州手札,率尔遣兴,寄近呈苏涣侍御》 唐·杜甫
久客多枉友朋书,素书一月凡一束。
虚名但蒙寒温问,泛爱不救沟壑辱。
齿落未是无心人,舌存耻作穷途哭。 -
14.《冲雨向万载道中得逍遥观托宿遂戏题》 宋·黄庭坚
逍遥近道边,憩息慰惫懑。
晴晖时晦明,谑语谐谠论。
草莱荒蒙茏,室屋壅尘坌。
仆僮偪侧泌,泾渭清浊混。 -
15.《楚村道中》 宋·周邦彦
族云行太虚,布置初狼籍。
弥缝天四维,俄顷同一色。
雨形如别泪,含恶示忍滴。
泥涂颇翻车,行者自朝夕。 -
16.《工侍国史奉御香祷雪上竺前一夕雪瑞已应道间》 宋·程公许
庚子岁维夏,亢阳一何骄。
侵寻徂暑迫,恻怛圣虑焦。
祈寿喧三农,雩礼奔百僚。
商飚忽以厉,老魃意愈嚣。 -
17.《自顺阳至均房道五首用陈符宝去非韵》 宋·张嵲
蓐食带残月,驱仆事西奔。
烟尘犹未息,去住敢轻论。
道古留余险,溪寒减涨痕。
鸣桴闻远驿,吠犬应前村。
境绝增诗兴,山深畏客魂。
吾生久已定,漂转任乾坤。 -
18.《奉和执契静三边应诏》 唐·许敬宗
玄塞隔阴戎,朱光分昧谷。
地游穷北际,云崖尽西陆。
星次绝轩台,风衢乖禹服。
寰区无所外,天覆今咸育。 -
19.《长安道》 唐·王贞白
晓鼓人已行,暮鼓人未息。
梯航万国来,争先贡金帛。
不问贤与愚,但论官与职。
如何贫书生,只献安边策。 -
20.《闻赤松舒道士下世(东阳未乱前相别)》 唐·贯休
地变贤人丧,疮痍不可观。
一闻消息苦,千种破除难。
阴骘那虚掷,深山近始安。
玄关评兔角,玉器琢鸡冠。