-
41.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
春半暖初回,疏雨兼和风。
新晴临晓江,万象一镜中。
策杖访僧寮,披榛小径通。
梵音令人静,世事皆楚弓。
¤ -
42.《和陶杂诗七首》 明·归昌世
虽有鉴物智,不易伪与真。
虽有转世权,不返浇与淳。
宇宙穷万道,日月仍长新。
四皓乃翼汉,三户终亡秦。 -
43.《次韵沈陶庵题有竹庄诗》 明·马愈
独携《真诰》西林住,便是仙人葛稚川。
一个茅亭修竹里,几声茶臼夕阳边。
闲抄玉子飡秋月,细摘松花酿乳泉。
昨夜梦君高阁上,晓来清思满江烟。 -
44.《后和陶诗(二十首) 庚子岁五月中从都还阻》 明·童冀
我昔少年日,无事幸休居。
佩弦戒性缓,每师董安于。
迨兹桑榆景,始悟失东隅。
屡将孱弱躯,触冒风波途。 -
45.《后和陶诗(二十首) 庚子岁五月中从都还阻》 明·童冀
仲冬度长淮,滉荡迷所知。
同行得佳侣,乃谐夙所期。
忆昨辞京国,与子适同时。
参差各首路,不谓会在兹。
举觞更相属,满饮不须辞。
人生如浮萍,聚散安足疑。 -
46.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
斜日照孤隙,始知空有尘。
微风动众窍,谁信我忘身。
一笑问儿子,与汝定何亲。
从我来海南,幽绝无四邻。
耿耿如缺月,独与长庚晨。
此道固应尔,不当怨尤人。 -
47.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
故山不可到,飞梦隔五岭。
真游有黄庭,闭目寓两景。
室空无可照,火灭膏自冷。
披衣起视夜,海阔河汉永。
西窗半明月,散乱梧楸影。
良辰不可系,逝水无留骋。
我苗期後枯,持此一念静。 -
48.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
真人有妙观,俗子多妄量。
区区劝粒食,此岂知子房。
我非徒跣相,终老怀未央。
兔死缚淮阴,狗功指平阳。
哀哉亦何羞,世路皆羊肠。 -
49.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
相如偶一官,嗤鄙蜀父老。
不记犊鼻时,涤器混佣保。
著书曾几何,渴肺灰土燥。
琴台有遗魄,笑我归不早。
作书遗故人,皎皎我怀抱。
余生幸无愧,可与君平道。 -
50.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
孟德黠老狐,奸言嗾鸿豫。
哀哉丧乱世,枭鸾各腾翥。
逝者知几人,文举独不去。
天方斲汉室,岂计一郗虑。 -
51.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
博大古真人,老聃关尹喜。
独立万物表,长生乃余事。
稚川差可近,倘有接物意。
我顷登罗浮,物色恐相值。
徘徊朱明洞,沙水自清驶。
满把菖蒲根,叹息复弃置。 -
52.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
蓝乔近得道,常苦世褊迫。
西游王屋山,不践长安陌。
尔来宁复见,鸟道度太白。
昔与吴远游,同藏一瓢窄。
潮阳隔云海,岁晚倘见客。
伐薪供养火,看作栖凤宅。 -
53.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
南荣晚闻道,未肯化庚桑。
陶顽铸强犷,枉费尘与糠。
越子古成之,韩生教休粮。
参同得灵钥,九锁启伯阳。
鹅城见诸孙,贫苦我为伤。
空余焦先室,不传元化方。
遗像似李白,一奠临江觞。 -
54.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
余龄难把玩,妙解寄笔端。
常恐抱永叹,不及丘明迁。
亲友复劝我,放心饯华颠。
虚名非我有,至味知谁餐。
思我无所思,安能观诸缘。
已矣复何叹,旧说易两篇。 -
55.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
申、韩本自圣,陋古不复稽。
巨君纵独欲,借经作岩崖。
遂令青衿子,珠璧人人怀。
凿齿井蛙耳,信谓天可弥。
大道久分裂,破碎日愈离。
我如终不言,谁悟角与羁。
吾琴岂得已,昭氏有成亏 -
56.《和陶杂诗十一首》 宋·苏轼
我昔登朐山,出日观沧凉。
欲济东海县,恨无石桥梁。
今兹黎母国,何异于公乡。
蚝浦既黏山,暑路亦飞霜。
所欣非自誷,不怨道里长。 -
57.《和陶怨诗示庞邓》 宋·苏轼
当欢有余乐,在戚亦颓然。
渊明得此理,安处故有年。
嗟我与先生,所赋良奇偏。
人间少宜适,惟有归耘田。 -
58.《伏龙山民宋正甫湖山清隐乃唐诗人陈陶故圃曾》 宋·戴复古
故人昔住金华峰,面带双溪秋水容。
故人今住伏龙山,陈陶故圃茅三间。
千载清风徐孺子,门前共此一湖水。
百花洲上万垂杨,白鸥群里歌沧浪。 -
59.《读陶诗》 宋·陆游
我诗慕渊明,恨不造其微。
退归亦已晚,饮酒或庶几。
雨余鉏瓜垄,月下坐钓矶。
千载无斯人,吾将谁与归? -
60.《读陶诗》 宋·陆游
陶谢文章造化侔,篇成能使鬼神愁。
君看夏木扶疏句,还许诗家更道不?