-
101.《九日閒居读陶诗有怀》 宋·吴泳
閒意不在远,吾庐自成趣。
竹阴混午醉,菜甲疏晓露。
庭草更不除,树禽日相语。
每繙架上帙,旋读辄忘去。
佳友或会心,往往谈至莫。
以兹率为常,弥觉太多事。
却思对床眠,寻味所乐处。 -
102.《九日閒居读陶诗有怀》 宋·吴泳
天地大户舍,谁使渠滔滔。
拟如原卜居,卷屋皆波涛。
又思囚山赋,匪虎吾狴牢。
独惟安乐窝,邵子差雄豪。
驾言欲问津,蔽吾以蓬蒿。
颇思振衣起,浊酒且自酒。
一生任运耳,目送冥鸿高。 -
103.《谢湖山居士示和陶诗》 宋·楼钥
渊明千载人,同节仰孤峭。
岂惟辞督邮,莲社不得召。
书不求甚解,眼高得玄要。
诗亦本无意,但写胸中妙。 -
104.《和陶学长雪诗》 宋·虞俦
寒侵病骨笑支离,炉拨通红小放围。
风运六花侵几席,云移万杵碎琼玑。
从渠穷巷回车辙,休羡朱门点舞衣。
造物想怜为学苦,分光先许到书帷。 -
105.《十月八日闻鸡鸣即起案上偶有陶集繙阅数诗有》 宋·赵蕃
衾寒数窥窗,窗暗鸡已号。
比邻递东西,我起披緼袍。
始占霜檐粲,忽听风林鏖。
乃知中夜雨,吾念亦良劳。 -
106.《十月八日闻鸡鸣即起案上偶有陶集繙阅数诗有》 宋·赵蕃
寒缸烛余膏,破炉明宿火。
懒复布衾眠,遂作藜床坐。
默坐亦何为,姑取陶诗课。
我友安在哉,良思与之和。 -
107.《十月八日闻鸡鸣即起案上偶有陶集繙阅数诗有》 宋·赵蕃
闻君治书楼,诵书仍课文。
古人不朽计,政在三冬勤。
今时独不然,白屋期青云。
君岂期人欤,大雅迥不群。 -
108.《和陶渊明己酉岁九日诗一首》 宋·赵蕃
山中无历日,不知冬已交。
起行视林园,草木如半凋。
黄花独何为,亭亭有余高。
俯不愧转蓬,仰何羡凌霄。 -
109.《和陶渊明乞食诗一首》 宋·赵蕃
我生堕贫中,欲避将安之。
去年未是贫,假贷犹有辞。
亲朋戒今年,相与谢往来。
朝昏曷以度,半菽藜羹杯。
大笑不知悔,且和渊明诗。
儿曹相与语,我幸乏此才。 -
110.《读东坡和陶诗》 宋·赵蕃
食已无余事,坡诗信手繙。
飘零落蛮蜑,收拾重玙璠。
未易穷关键,才能味语言。
向来陶谢并,今日要重论。 -
111.《陶粹母夫人挽诗》 宋·方岳
戴君手持黄卿辞,邀我为作陶母诗。
妇言妇德不出梱,纵有令则繇知。
昆山生玉草木润,欲识其母观其儿。
一经科自摘髭易,五丈夫子皆环奇。 -
112.《陶节妇诗》 明·袁凯
维费荣敏,江夏启封。
何以世家,户侯县公。
抑抑节妇,实维其孙。
始由旧姻,遂此新婚。 -
113.《次韵陶几道观洪积仁诗编》 宋·陈棣
令尹韬潜藏六龟,逸韵长忧儿辈知。
剡藤敲水琢玉板,月兔脱颍供毛锥。
冥搜岂但梦春草,招隐昔尝吟桂枝。
江山骏奔来笔下,疑有神助非人为。 -
114.《读陶渊明诗》 宋·李复
渊明才力高,诗语最萧散。
矫首捐末事,阔步探幽远。
初若不相属,再味意方见。
旷然闲寂中,奇趣高蹇{左山右产}。 -
115.《和陶诗六首·和饮酒》 宋·王阮
竹间固无锁,俗客自不开。
而欲挟彼态,使我变所怀。
乡原善同俗,於德则有乖。
乃知违世人,所贵在幽栖。 -
116.《和陶诗六首·和杂诗》 宋·王阮
渊明弃彭泽,归欤在柴桑。
我里亦其侧,俯视世秕糠。
顾瞻无所忧,所忧在绝粮。
敢辞躬耕劳,耒耜山之阳。
惜哉命之穷,仍岁螟蟘伤。
去为游手民,足迹已四方。 -
117.《和陶诗六首·和杂诗》 宋·王阮
遑遑行路难,汲汲艰食迫。
井田邈不再,兼并蔽阡陌。
永怀先父祖,遗我以清白。
出门无所容,疑此天地窗。
秋风瘦遥山,凉意惬行客。
江南记旧游,不历歧王宅。 -
118.《和陶诗六首·和乞食》 宋·王阮
淮阴漂母事,不谓身见之。
长歌季明诗,益信非虚辞。
嗟余客长安,十载无休期。
一饱不自足,况敢谋酒卮。
曳裾富儿门,焉食酬一诗。
达于翁卿间,喧喧谓余非。 -
119.《和陶诗六首·和贫士》 宋·王阮
吾间戴安道,不对王侯琴。
当时岂不能,低眉求赏音。
一曲朝得闻,千金夕来寻。
舍之不肯顾,轻重得所斟。
小人一时快,君子百世钦。
贫士繄此辨,士乎当正心。 -
120.《和陶诗六首·和归田园》 宋·王阮
皇天亦爱我,生我匡庐山。
勉承父母志,功史期少年。
既无取日手,远去穷虞渊。
又无谋生才,广有负郭田。