-
121.《谨所之赠王氏子》 宋·陈淳
我赠王氏子,作此谨所之。
之子何所喜,喜有近道资。
妙龄正弱冠,立志已不卑。
与之语则解,知弗流俗随。 -
122.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
123.《上书谏猎》 两汉·司马相如
臣闻物有同类而殊能者,故力称乌获,捷言庆忌,勇期贲、育。
臣之愚,窃以为人诚有之,兽亦宜然。
今陛下好陵阻险,射猛兽,卒然遇逸材之兽,骇不存之地,犯属车之清尘,舆不及还辕,人不暇施巧,虽有乌获、逢蒙之技不能用,枯木朽枝尽为难矣。
是胡越起于毂下,而羌夷接轸也,岂不殆哉!虽万全而无患,然本非天子之所宜近也。 -
124.《鸣凤行赠杨给事惟仁》 明·丰坊
君不见精卫一小鸟,衔石翻飞东海头。
不知身微海复巨,悲鸣誓欲填洪流。
又不见螳螂奋臂当车辙,辙不可回躯已裂。
安得长遇越勾践,式蛙厉士皆激烈。 -
125.《安山待闸憩大柳下见蜣螂转丸及窟穴埋藏之状》 明·顾清
蜣螂抟土丸,其智竟莫测。
中包实粪秽,外裹疑橡栗。
后推前复挽,圜转何捷疾。
端如趁严程,又似衒巧术。 -
126.《行行重行行赠别李之仪》 宋·黄庭坚
行行重行行,我有千里适。
亲交爱此别,劝我善眠食。
惟君好怀抱,高义动颜色。
赠子青琅玕,结以永弗谖。 -
127.《依韵和提刑太博嘉雪》 宋·范仲淹
南阳风俗常苦耕,太守忧民敢不诚。
今秋与冬数月旱,二麦无望愁编氓。
龙遁云藏不肯起,荒祠巫鼓徒轰轰。
昨宵天意聚回复,繁阴一布飘寒英。 -
128.《木文真人章圣朝合州进到其事甚怪至京其木中》 宋·李廌
犀视月通角,蝉想丸目入。
果臝祝螟蛉,天风化阴鶂。
物变知品殊,尚可易形质。
真人友造化,故与物为一。 -
129.《明禋进戒诗》 宋·程公许
於赫圆宰,视听自民。
惟圣能飨,非德莫亲。
乃眷炎宋,受命以仁。
十月三叶,涵每毓春。 -
130.《题均州超然亭》 宋·张嵲
君不见绵州官府诚磊落,越王楼观翔寥廓。
又不见昔日荆州分上游,举世独传王粲楼。
蕞然土木何足数,托名胜士真难休。
何年此地有新构,杨公巧智人谁侔。 -
131.《泗演石》 宋·陆文圭
荆山石有玉,楚国无人知。
再南锋强售,抱璞空自悲。
他自遇良工,乃始称其奇。
实傅数百载,邯口又得之。 -
132.《弦歌堂》 宋·王洋
曹务日以浑,令君心自清。
散彼愁欢气,化作难愉声。
欢愉何所寄,寄此弦歌鸣。
歌如珠累累,弦以桐铿铿。 -
133.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
134.《众人观俳优》 宋·黄庭坚
众人观俳优,诚有可笑时。
侏儒笑人後,所笑动未知。
非桀是尧舜,诸生同一词。
不能解其会,何笑侏儒为。 -
135.《漫尉》 宋·黄庭坚
豫章黄鲁直,既拙又狂痴。
往在江湖南,渔樵乃其师。
腰斧入白云,挥车棹清溪。
虎豹不乱行,鸥鸟相与嬉。 -
136.《西湖大醉走笔百韵》 宋·白玉蟾
廼先天皇君,万有七千祀。
迄彼大庭时,对於葛天氏。
邈计几何年,是生余小子。
上清太极公,造道穷天髓。 -
137.《代书寄内弟耐翁总干》 宋·楼钥
我昔生外家,半世犹相依。
至今连墙居,日日相闻知。
诸表如群从,休戚真同之。
耐翁生而秀,爱惜从儿时。 -
138.《近乏笔托二张求之于市殊不堪也作长句以资一》 宋·赵蕃
诗老作诗穷欲死,序诗乃得欧阳氏。
序言人穷诗乃工,此语不疑如信史。
少陵流落白也窜,郊岛摧埋终不起。
是知造物恶镌鑱,故遣饥寒被其体。 -
139.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
140.《宿灞上寄侍御玙弟》 唐·王昌龄
独饮灞上亭,寒山青门外。
长云骤落日,桑枣寂已晦。
古人驱驰者,宿此凡几代。
佐邑由东南,岂不知进退。