-
21.《登清凉石有感》 明·丘梁
君不见,清凉山前一灵石,一片方方大如席。
云是文殊说法座,千古流传夸胜迹。
我生闻说自孩提,将信还疑难考索。 -
22.《题三易备遗》 宋·葛寅炎
谁凿混沌窍,龙马出澄渊。
笃生羲文圣,立极先后天。
三三羑所演,两两山之连。
不假人安排,自有天浑全。 -
23.《此君亭歌》 宋·毛渐
玉堂视草儒林翁,暂凭熊轼来江东。
政成暇日开宴席,选胜共诣金仙宫。
幽亭虚敞竹森耸,低徊映日清阴重。
静坐爱此君,乃知雅尚人情同。 -
24.《送焦浚明》 宋·黄庭坚
西瞻岷山兮东望峨眉,锦江清且涟漪。
地灵山秀诞豪杰,来入中州振羽仪。
相如傲万物,子云穷一经。
黄金卖赋聘私室,白头大夫不公卿。 -
25.《张丞相生朝二十韵》 宋·张元干
凤历推炎德,宗臣系重轻。
神开丹扆梦,人向紫岩生。
昴宿秋旻迥,坤维玉露清。
风云符感遇,草木畏威名。 -
26.《史局坐寝戏呈崇文掌学士》 宋·韩维
闲官身散诞,饱食坐欹斜。
永日槐阴静,清风葆鬓华。
废书良愧马,落帽偶同嘉。
此适谁知者,逢人莫浪夸。 -
27.《清平乐·鸣琴单父》 宋·韩淲
鸣琴单父。
凫舄宜飞去。
不比河阳花满树。
此意直高千古。
清秋诞日相逢。
乃同涧上村侬。
笑指壶山为寿,仁心静处加功。 -
28.《和仲模梅花》 宋·郑刚中
亭亭清瘦出尘埃,高格端从物外来。
先对雪霜含素艳,任教桃杏作红腮。
芬芳多向闲中得,孤寂偏寻静处开。
长愿一枝横夜月,春风谩诞莫相催。 -
29.《乾道圣德颂》 宋·曹勋
维圣有作,绍隆兴运。
天经地义,宗尧越舜。
风俗惇厚,日星清润。
冰天桂海,咸祗成训。 -
30.《敬赋虚斋孙君容膝》 宋·陈著
云连屋不居,三閒葺茅茨。
田园非不宽,一亩环竹篱。
楚楚山下花,湛湛池边□。
丈室南坡□,容膝以扁之。 -
31.《慧林遇薄传正吕子进闲谈》 宋·孔武仲
粲粲西台彦,恂恂华省郎。
相过金城静,纵语春画长。
逍遥喜庄生,傲诞尤嵇康。
纨扇不须摇,窗间襟袖凉。 -
32.《依韵酬朱公掞给事》 宋·李复
沧溟酌蠡天窥管,龟兆何长筮何短。
什百倍蓰情不齐,斛龠釜钟难概满。
东西地缺如断玦,西北天倾犹倚繖。
山{左羊右历}何由蔚豹班,荆鸡岂解伏鹄卵。 -
33.《真乐》 宋·释文珦
人皆在所乐,此乐独吾真。
一静灭万虑,空房无点尘。
雪清梅骨骼,烟养竹精神。
羁{左纟右曳}徒千丈,难拘散诞身。 -
34.《代贺皇太子生日》 宋·曾丰
运转黄河旧,波澄少海清。
菊篱浮喜色,兰殿沸欢声。
岐嶷亲王羡,聪明左右惊。
英姿涵玉裕,册礼建蛮精。