-
1.《净业寺与前鄠县李廓少府同宿》 唐·贾岛
来从城上峰,京寺暮相逢。
往往语复默,微微雨洒松。
家贫初罢吏,年长畏闻蛩。
前日犹拘束,披衣起晓钟。 -
2.《寄章允载兼柬项思复》 明·宋璲
忆昔到京畿,与子寓官廨。
一见即相欢,不翅旧交快。
维时困道涂,驱车久行迈。
忽逢弛担初,欣若身脱械。 -
3.《冬节忤寒约客默坐爇品字柴作五禽戏体中差小》 宋·郑清之
牡丹骄春醉无力,艳紫妖红锦新织,鹿解衔花空误唐,楚以姬归竟亡息。
何如野外挺孤操,照水渊然有深识。
昂昂雪鬓颜真卿,何物女子称国色。 -
4.《轼近以月石砚屏献子功中书公复以涵星砚献纯》 宋·苏轼
紫潭出玄云,翳我潭中星。
独有潭上月,倒挂紫翠屏。
我老不看书,默坐养此昏花睛。
时时一开眼,见此云月眼自明。 -
5.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
6.《上元夜里俗粉米为茧丝,书古语置其中,以占》 宋·杨万里
去年上元客三衢,冲雨看灯强作娱。
今年上元家里住,村落无灯惟有雨。
隔溪业祠稍萧鼓,不知还有游人否?
儿女炊玉作茧丝,中藏吉语默有祈。 -
7.《送子开弟还江西》 宋·周必大
十年乐家居,岂知离别愁。
言游冠盖场,聚散靡自由。
子从何方来,访我金陵州。
情多语反默,喜极涕翻流。 -
8.《鹦鹉》 唐·白居易
竟日语还默,中宵栖复惊。
身囚缘彩翠,心苦为分明。
暮起归巢思,春多忆侣声。
谁能拆笼破,从放快飞鸣。 -
9.《颖语次杨廉夫进士古声韵》 元·王冕
老颖冰满头,不识宫妓口。
穷年岂无为?弃置如敝帚。
玉杯渐消磨,含默甘老丑。
余生重其功,怅然怀永久。 -
10.《示槱默》 宋·钱时
男儿头上三尺纱,不比脚缠三尺帛。
桑弧蓬矢射天地,堕地已展青云翮。
四海九州多胜流,不出户庭空白头。
有识难与俗同调,非才何必缘远游。