-
1.《诵书示子聿》 宋·陆游
乃翁诵书舍东偏,吾儿相和山之巅。
翁老且衰常早眠,儿声夜半方泠然。
楚公著书数百编,少师手挍世世传。
我生七十有八年,见汝任此宁非天。 -
2.《考试局与孙元忠博士竹间对窗夜闻元忠诵书声》 宋·黄庭坚
南窗读书声吾伊,北窗见月歌竹枝。
我家白发问乌鹊,他家红妆占蛛丝。 -
3.《雨中夜归闻两儿诵书偶成二绝幸明叔先生同赋》 宋·赵蕃
檐雨浪浪欲二更,短檠明火读书声。
忆如汝大政如汝,一事无成今老生。 -
4.《迁居之夕闻邻舍儿诵书欣然而作》 宋·苏轼
幽居乱蛙黾,生理半人禽。
跫然已可喜,况闻弦诵音。
儿声自圆美,谁家两青衿。
且欣习齐咻,未敢笑越吟。 -
5.《雨中夜归闻两儿诵书偶成二绝幸明叔先生同赋》 宋·赵蕃
家世无田事笔耕,五车精熟是收成。
穷通有命吾何与,若若多惭短褐荣。 -
6.《休日与客燕语既去听小儿诵书因复作草数纸》 宋·陆游
赐沐家居谢掾曹,暂将萧散慰勤劳。
琅琅应节儿书熟,亹亹生风客论高。
玉屑名牋来濯锦,风漪奇石出临洮。
托盟翰墨吾安敢,挥洒淋漓自足豪。 -
7.《诵书示子聿》 宋·陆游
易传三圣至仲尼,炎炎秦火乃见遗。
经中独无一字疑,正须虚心以受之。
世衰道散吁可悲!我老欲学无硕师。
父子共读忘朝饥,此生有尽志不移。 -
8.《因上人访予相山夜闻二子诵书有诗次韵》 宋·王之道
杖锡东来意亦勤,寒岩枯木自相亲。
方惊妙论雨侵坐,忽喜新诗光照人。
物外交游清似水,梦中忧患碎如尘。
儿童正欲承砻错,应觉临文便有神。 -
9.《病足昼卧梦中谵谆乃诵尚书也既觉口占绝句》 宋·陆游
唐虞已远三千岁,每诵遗书涕泗潸。
济济九官十二牧,我独不得居其间! -
10.《病足昼卧梦中谵谆乃诵尚书也既觉口占绝句》 宋·陆游
人能不食十二日,惟书安可一日无。
唐虞虽远典谟在,病卧蓬窗时嗫嚅。