-
1.《夜闻吴女诵经》 明·高启
云窗月帐散花多,闲读金经夜若何。
娇舌乍弹莺学语,芳心已定井销波。
尼师曾教青莲偈,女伴徒为《白苎歌》。
听处若迷空色相,应须愁杀病维摩。 -
2.《秋夕寄怀契上人》 唐·皇甫曾
已见槿花朝委露,独悲孤鹤在人群。
真僧出世心无事,静夜名香手自焚。
窗临绝涧闻流水,客至孤峰扫白云。
更想清晨诵经处,独看松上雪纷纷。 -
3.《秋夕寄怀契上人》 唐·皇甫曾
已见槿花朝委露,独悲孤鹤在人群。
真僧出世心无事,静夜名香手自焚。
窗临绝涧闻流水,客至孤峰扫白云。
更想清晨诵经处,独看松上雪纷纷。 -
4.《寄振上人无碍寺所居》 唐·皇甫冉
恋亲时见在人群,多在东山就白云。
独坐焚香诵经处,深山古寺雪纷纷。 -
5.《寄振上人无碍寺所居》 唐·皇甫冉
恋亲时见在人群,多在东山就白云。
独坐焚香诵经处,深山古寺雪纷纷。 -
6.《灵谷寺善上人诵经处》 明·施渐
释子岂不见,持心世绝无。
悟因诸部入,定似一身枯。
林霭凝香气,山光积坐趺。
寥然断尘伴,惟与法王俱。 -
7.《寻贞白先生旧居》 宋·宋无
百折历云峤,千花通水源。
寒藤垂到地,怪石立当门。
白壤炼丹赤,清池磨剑浑。
曾来诵经处,片雨滴渔樵。 -
8.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
9.《赠念《法华经》僧》 唐·齐己
念念念兮入恶易,念念念兮入善难。
念经念佛能一般,爱河竭处生波澜。
言公少年真法器,白昼不出夜不睡。 -
10.《戏赠干越尼子歌》 唐·刘长卿
鄱阳女子年十五,家本秦人今在楚。
厌向春江空浣沙,龙宫落发披袈裟。
五年持戒长一食,至今犹自颜如花。