-
1.《客裹有怀徐太古》 宋·王琮
近来真倦客,怕蹋软尘红。
独向一楼空,静观诸境空。
官河添夜雨,宫树带秋风。
还忆能吟者,襟期何日同。 -
2.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
3.《向侍郎无热轩》 宋·释宗杲
勇猛精进过量人,号曰芗林大居士。
住无变易真实处,而常顺行诸佛法。
不作世间颠倒业,成辨出世胜方便。
而能於此方便中,幻出难思诸境界。 -
4.《连日快晴登金华庵观大面诸峰》 宋·程公许
斋心谒殊庭,异境目力眩。
积阴疑漏天,娲石谁与炼。
列仙喜我于,一笑晴景现。
絮云敛太空,螺翠敞大面, -
5.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
6.《登玉山诸峰,偶至悟真寺》 唐·钱起
郭南云水佳,讼简野情发。
紫芝每相引,黄绶不能绁。
稍入石门幽,始知灵境绝。
冥搜未寸晷,仙径俄九折。 -
7.《和黄秀才鉴空阁》 宋·苏轼
明月本自明,无心孰为境。
挂空如水鉴,写此山河影。
我观大瀛海,巨浸与天永,九州居其间,无异蛇盘镜。
空水两无质,相照但耿耿。 -
8.《与诸友同坐梅下月雾凄清风琴泠然不类人世各》 宋·冯时行
月冷逼疏影,梅孤泛清光。
儿曹窍孤竹,天风韵丝簧。
相将二三子,中夜聊徜徉。
泠泠白雪唱,滟滟碧霞觞。 -
9.《题思禅寺上方》 唐·独孤及
溪口闻法鼓,停桡登翠屏。
攀云到金界,合掌开禅扃。
郁律众山抱,空濛花雨零。
老僧指香楼,云是不死庭。 -
10.《次韵约诸君游长干寺》 宋·苏颂
寺按郡东南,僧尝为我谈。
初因晋大士,来获古灵龛。
历世名空在,重兴德乃堪。
先朝赐新额,此地建精蓝。