-
1.《诸子喻山水》 先秦·先秦诸子
子曰:“譬如为山,未成一篑,止,吾止也;譬如平地,虽覆一篑,进,吾往也。
《论语·子罕》上不天则下不遍覆,心不地则物不必载。
太山不立好恶,故能成其高;江海不择小助,故能成其富。
故大人寄形于天地而万物备,历心于山海而国家富。 -
2.《早秋与诸子登虢州西亭观眺》 唐·岑参
亭高出鸟外,客到与云齐。
树点千家小,天围万岭低。
残虹挂陕北,急雨过关西。
酒榼缘青壁,瓜田傍绿溪。
微官何足道,爱客且相携。
唯有乡园处,依依望不迷。 -
3.《与诸子登岘山》 唐·孟浩然
人事有代谢,往来成古今。
江山留胜迹,我辈复登临。
水落鱼梁浅,天寒梦泽深。
羊公碑尚在,读罢泪沾襟。
(尚在 一作:字在) -
4.《九日酬诸子》 清·妙信
不负东篱约,携尊过草堂。
远天连树杪,高月薄衣裳。
握手经年别,惊心九日霜。
诸君才绝世,独步许谁强。 -
5.《至正改元辛巳寒食日示弟及诸子侄》 元·虞集
江山信美非吾土,漂泊栖迟近百年。
山舍墓田同水曲,不堪梦觉听啼鹃。 -
6.《予十许岁即往来云门诸山今复与诸子来追念凄》 宋·陆游
经行犹记髧髦初,所至浑如过故墟。
桥废夕阳空鹤表,碑亡春草没龟趺。
荒郊渺渺羊牛下,丛木萧萧鸟雀呼。
可恨一衰今至此,右携筇杖左人扶。 -
7.《癸丑七月十九日以老病分任诸子以家务因为诗》 宋·李吕
子舍分劳非获已,息肩养疾乐閒居。
家传道义频加意,俗爱便宜莫计渠。
要是人人躬孝悌,更令世世饱诗书。
从今光大成吾志,可免时称贱丈夫。 -
8.《陆贾不欲数过诸子(和汤临川诸题,录二首)》 明·茅元仪
新语汉高惊,片言粤佗喜。
乍可动帝王,常恐厌儿子。 -
9.《诸子将筑室以画图相示三首》 宋·苏辙
旧庐近已借诸子,新宅分甘临老时。
万里松楸终独往,四方兄弟亦何疑。
竹间疏户幽人到,林上长松野鹤期。
已觉高轩惭卫赐,可怜黄犬哭秦斯。 -
10.《示诸子》 宋·苏辙
诸子才不恶,功名旧有言。
穷愁念父母,心力尽田园。
志在要须命,身闲且养源。
游鱼脱渊水,何处有飞翻。 -
11.《示诸子》 宋·苏辙
老去惟堪一味闲,坐令诸子了生绿。
般柴运水皆行道,挟策读书那废田。
兄弟躬耕真尽力,乡邻不惯枉称贤。
裕人约己吾家世,到此相承累百年。 -
12.《示诸子》 宋·曹勋
霜入晴云暖,冰生掠岸沙。
卑枝闲剪橘,幽径试寻花。
客路人情薄,乡关去路赊。
只应托诸子,莫倦问桑麻。 -
13.《喜诸子所和诗盟歌俱有可采再用韵见意》 宋·钱时
蛮触封疆日勍敌,金丹不疗膏肓疾。
抖擞风埃发诗骨,参差头角崭然出。
老夫所志在大雅,诸子政须勤帝籍。
三叹变风我心恻,箾韶忍受淫哇屈。 -
14.《会试榜发,久不得报,有怀同社诸子》 清·方文
诸生皆耆旧,亡何试礼闱。
便应骧首去,未许倦怀归。
辇下新朝服,山中老布衣。
高鹏与低鷃,各自一行飞。 -
15.《中秋同诸子九曲泛月》 宋·虞亿
名山阅万古,明月来几时。
顾游属中秋,万里云雾披。
心间境亦静,月满山不移。
况兹九曲溪,正漾清涟漪。 -
16.《戏同诸子书所见》 宋·朱翌
已老犹痴作蠹鱼,出门延望立须臾。
或深或浅花先后,半霁半阴云有无。
山有向人俱引领,海风无日不嘘枯。
论诗各尽诸郎意,篱落之中自可娱。 -
17.《勉诸子》 宋·李吕
孔子昔当戹,良以桓{魑离换隹}故。
韩信伏胯下,将坛起徒步。
圣贤昔未遇,未免失常度。
固知天地宽,出门多龃龉。 -
18.《闻诸子欲再质卞氏宅》 宋·苏辙
我生发半白,四海无尺椽。
卞氏昔冠冕,子孙今萧然。
愿以栋宇余,救此朝夕悬。
顾我亦何有,较子差尚贤。 -
19.《发白沙驿登鬼愁岭望夷陵怀袁密修及诸子》 明·黄辉
清霜碜晨饭,户限即林麓。
山夫拥兜子,踊跃轻跳鹿。
丹碧委厓涧,空青引簝竹。
路势本直下,迫窘翻成曲。 -
20.《携具邀诸子重过东村别业六首》 明·马之骏
雾使遥峰失,林催落叶飞。
贫家交马舄,稚子卧牛衣。
藤喜删无蔓,蔬经摘更肥。
留欢有明烛,坚欲下双扉。
¤