-
201.《和陈倅田妇刈麦韵因解嘲》 宋·刘宰
君不见山东健妇把犁耕,子美为赋兵车行。
我赏一读三欢息,尚想青天闻哭声。
又不见峡女生涯城两脚,鬓发飘萧不堪掠。
我赏三复负薪篇,亦是子美夔州作。 -
202.《病后寄郑自正》 宋·陈宓
卧病六十朝,尪羸欲颠踬。
中虚苦暴下,外怯因多涕。
风邪动感触,寒热肆留滞。
百病果难堪,未免趣医至。 -
203.《答李武伯》 宋·陈宓
李郎江西彦,杰出天与才。
勉斋恨得晚,垂绝倾所怀。
朅来复入闽,吾道叹已乖。
延平有书社,四儒孔门侪。 -
204.《和杨秋止酒韵》 宋·陈宓
快意诚甘疢,折肱知妙方。
饭馀书可读,茗过味偏长。
南浦烟云密,东皋耒耜忙。
青春深几许,明日又流觞。 -
205.《老人生旦》 宋·陈文蔚
人生富贵多繁华,每遇诞日张绮罗。
高堂宾从拥朱紫,金尊捧欢倾流霞。
青春未暮神仙醉,舞腰回雪皓齿歌。
难逢乐事买欢笑,千金不惜如泥沙。 -
206.《寒食后一日赵国携具拉游清风峡登一览亭分韵》 宋·陈文蔚
家家趁寒食,看花雒城里。
孰知我辈人,屐去登山齿。
千峰据其高,一览无馀美。
小溪山下来,青烟林末起。
俯瞰阛阓居,总在尘埃底。
洒樽遽移下,诗兴良未已。
恩念读书人,故事为重纪。 -
207.《再用前韵》 宋·郭印
少年读书时,人谓未可量。
及乎泛官海,栗栗乘危航。
帆开风不顺,四望何淼茫。
为郎首已白,安能笑冯唐。 -
208.《秋日即事八首》 宋·郭印
自学心斋室久虚,年来破荡一无馀。
春花秋叶非吾事,默坐焚香读道书。 -
209.《次韵正纪见贻之什》 宋·郭印
解绂归来旋葺居,身安环堵不求馀。
粗羹粝饭偏知味,谈话寒灯胜读书。
情窦欲开先自窒,心田已净弗须锄。
亲朋有酒且呼唤,万事何妨一破除。 -
210.《孟德孔明》 宋·陆文圭
孔明孟德两驰驱,三国人才信有馀。
未肯草庐终此世,不知精舍读何书。
木牛古不傅遗法,铜雀今成一废墟。
毕竟忠邪天不识,当年成败复何如。 -
211.《悼明教嵩禅师》 宋·释宝昙
旋缚阴崖屋,去裹北山饭。
饥寒十万读,甚盛若禁脔。
南越古象犀,明月万金产。
逢人不易售,一见待天眼。 -
212.《为张功甫赋寒绿》 宋·释宝昙
君家故多书,馀地看寒绿。
食箪到尚悬,墙小摘杞菊。
霜畦新雨馀,柔条已三沫。
贵不数熊蹯,芳鲜落我腹。 -
213.《和卓季万寄示五绝德操为唱》 宋·王洋
静无馀事可关情,快读新诗醉魄醒。
太守文章真衮衮,参军衫鬓两青青。 -
214.《与长老夜话出故人俞宋护书予至山之日俞适至》 宋·王洋
三十年馀病作魔,相思长恨隔关河。
僧窗开读君书至,丈室分龛我暂过。
忆尔音容如会合,感与踪迹念蹉跎。
两篇价有千金重,若比千金更不磨。 -
215.《送犹子之官武昌》 宋·王洋
旅情伤别意何如,霜打枯茄雪未除。
门户难成攻事业,殷勤暇日读诗书。
须怜白发亲今晚,莫恃朱颜气有馀。
要使仇香非醉尉,定知不负武昌鱼。 -
216.《秋浦试院奉和马驹父见寄》 宋·喻良能
也知融帐多馀暇,欲往论文偶未遑。
弃置亡何投辖饮,经营俱下读书行。
子云但觉玄犹白,元亮应欣菊已黄。
辱赠清诗不知报,剩亲灯火趁新凉。