-
1.《读骚》 宋·叶茵
举世昏昏醉未醒,独醒寂萤楚江滨。
后人爱把离骚读,不道离蚤误后人。 -
2.《读离骚经》 唐·贯休
湘江滨,湘江滨,兰红芷白波如银,终须一去呼湘君。
问湘神,云中君,不知何以交灵均。
我恐湘江之鱼兮,死后尽为人。 -
3.《读离骚经》 宋·蔡襄
莫怪灵均恋楚滨,可能臣子外君亲。
精心独去珠无纇,飞语潜来箭有神。
宋玉招魂推意远,扬雄流涕掩书频。
江边自是修门路,嗟苦先生陨此身。 -
4.《夜读离骚》 宋·华岳
楮衾封冷白凝霜,展转无眠夜未央。
风欲送愁先卷帐,雨嫌多梦故敲窗。
自惭鼓瑟投齐好,谩接歌舆效楚狂。
起把离骚读幽闷,楚词还似楚江长。 -
5.《夜坐读离骚》 宋·张嵲
山风飒飒木萧萧,挑尽青灯夜正遥。
但得诛茅临涧水,长年饮酒咏离骚。 -
6.《读离骚》 宋·赵汝鐩
琅然醉读离骚经,一鹤闻之来中庭。
童子屡麾不肯去,直凑樽前侧顶听。