-
1.《催宗文树鸡栅》 唐·杜甫
吾衰怯行迈,旅次展崩迫。
愈风传乌鸡,秋卵方漫吃。
自春生成者,随母向百翮。
驱趁制不禁,喧呼山腰宅。 -
2.《赠王二十四侍御契四十韵(王契,字佐卿,京兆人)》 唐·杜甫
往往虽相见,飘飘愧此身。
不关轻绂冕,俱是避风尘。
一别星桥夜,三移斗柄春。
败亡非赤壁,奔走为黄巾。 -
3.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
4.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
5.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
6.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
7.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
8.《与元九书》 唐·白居易
月日,居易白。
微之足下:自足下谪江陵至于今,凡枉赠答诗仅百篇。
每诗来,或辱序,或辱书,冠于卷首,皆所以陈古今歌诗之义,且自叙为文因缘,与年月之远近也。
仆既受足下诗,又谕足下此意,常欲承答来旨,粗论歌诗大端,并自述为文之意,总为一书,致足下前。 -
9.《书事酬新兴元使君邵大兄邵与圆机有旧因以奉》 宋·晁说之
东来车骑岂君归,我欲悬车归则时。
仙女丹砂能不老,腐儒青简亦难衰。
宁乖洛水田园计,且及燕山馈饷期。
最课直当中秘阁,白头相望更迟迟。 -
10.《送程建用宣德西归》 宋·苏辙
昔与君同巷,参差对柴荆。
艰难奉老母,弦歌教诸生。
藜藿饱臧获,布褐均弟兄。
贫贱理则穷,礼义日益明。 -
11.《哭渭夫二兄》 宋·郑獬
生平抱直气,鬼神不敢干。
乃从异物化,使我涕泗澜。
昔之初拜兄,申申从太原。
府公颇好事,凿地种琅玕。 -
12.《次韵潘端叔送行二首》 宋·赵蕃
君公隐牛侩,文休食马磨。
身则困空乏,道为如切磋。
昧者不如此,轻受郑灼唾。
遑乎欲奚为,况觅阳春和。 -
13.《用简斋建除体韵》 宋·方岳
建旗凛大将,负弩纷前驱。
除此两不能,锄荷则有余。
满畦老菘韭,贫犹未饥虚。
平生错料事,不到齐王竽。 -
14.《留别知郡职方杨员外》 宋·宋庠
矛本草茅士,世无钟鼎荣。
在昔未胜冠,先畴弓冶倾。
茹荼滨十死,属纩存微生。
分遂甯牛饭,谁希庄雁鸣。