-
1.《寄题外门亭园》 宋·宋祁
外家真大隐,亭圃枕城闉。
谈树能留客,飞鸥不畏人。
白云仙岭曙,脩竹禊堂春。
溪远寻难尽,林幽趣旋新。 -
2.《天池寺夜与主僧觉翁圆上共坐谈浯溪山水之胜》 宋·董嗣杲
空云驾我登天池,江山秋渺无津涯。
涉溪蓦栈借杖藜,光景体认裁诗。
峥嵘寺门窝风低,塔铃喧风际天吹。
方丈轩槛供毗尼,老僧喜气扬须眉。 -
3.《器之好谈禅不喜游山山中笋出戏语器之可同参》 宋·苏轼
丛林真百丈,法嗣有横枝。
?玉版、横枝,竹笋也。
?不怕石头路,来参玉版师。
聊凭柏树子,与问箨龙儿。
瓦砾犹能说,此君那不知。 -
4.《自讼》 宋·宋祁
坐氈无客冻鸱愁,谈树萧然两见秋。
执戟不知身寂寞,写书犹得罪风流。
官闲无日惭轩鹤,机尽多年谢海鸥。
借问殿科能免否,杜陵男子有耕畴。 -
5.《饮阑月上不能留客再成一篇》 宋·王炎
绿幄阴深数树梅,胡床相对手行杯。
茫茫世事愁眉敛,亹亹谈谐笑口开。
欲把清风留客至,更呼明月出云来。
咄嗟难办厨中具,兴尽翩然命驾回。 -
6.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
7.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
8.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
9.《徐文长传》 明·袁宏道
余少时过里肆中,见北杂剧有《四声猿》,意气豪达,与近时书生所演传奇绝异,题曰“天池生”,疑为元人作。
后适越,见人家单幅上有署“田水月”者,强心铁骨,与夫一种磊块不平之气,字画之中,宛宛可见。
意甚骇之,而不知田水月为何人。
一夕,坐陶编修楼,随意抽架上书,得《阙编》诗一帙。 -
10.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。