-
1.《菩萨蛮·牡丹花谢莺声歇》 唐·温庭筠
牡丹花谢莺声歇,绿杨满院中庭月。
相忆梦难成,背窗灯半明。
翠钿金靥脸,寂寞香闺掩。
人远泪阑干,燕飞春又残。 -
2.《问春吟》 宋·邵雍
自古言花须说莺,莺花本合一时行。
因何花谢莺才至,浪得莺花相与名。
辄欲问春春不应,私於蜂蝶有何情。
流莺不伏春辜负,啼了千声又万声。 -
3.《虞美人》 唐·顾夐
晓莺啼破相思梦,帘卷金泥凤。
宿妆犹在酒初醒,翠翘慵整倚云屏,转娉婷¤
香檀细画侵桃脸,罗袂轻轻敛。 -
4.《菩萨蛮》 唐·温庭筠
小山重叠金明灭,鬓云欲度香腮雪。
懒起画蛾眉,弄妆梳洗迟¤
照花前后镜,花面交相映。 -
5.《寄远》 唐·陆龟蒙
缥梨花谢莺口吃,黄犊少年人未归。
画扇红弦相掩映,独看斜月下帘衣。 -
6.《所思》 唐·李中
解珮当时在洛滨,悠悠疑是梦中身。
自从物外无消息,花谢莺啼近十春。 -
7.《玉楼春(赠别孟仓使)》 宋·汪莘
一片江南春色晚。
牡丹花谢莺声懒。
问君离恨几多长,芳草连天犹觉短。
昨夜溪头新溜满。
樽前自起喷龙管。
明朝飞棹下钱塘,心共白苹香不断。 -
8.《同李子馀过彬公兰若》 明·盛时泰
讲堂丛竹旧,相忆对香烟。
萚谢莺啼后,苔生燕乳前。
浮生看逝水,湿泪落空筵。
独有诗名在,应知满大千。 -
9.《残莺百啭歌同王员外耿拾遗吉中孚李端游慈恩各赋一物》 唐·司空曙
残莺一何怨,百啭相寻续。
始辨下将高,稍分长复促。
绵蛮巧状语,机节终如曲。
野客赏应迟,幽僧闻讵足。 -
10.《早春雪中闻莺》 唐·韩愈
朝莺雪里新,雪树眼前春。
带涩先迎气,侵寒已报人。
共矜初听早,谁贵后闻频。
暂啭那成曲,孤鸣岂及辰。
风霜徒自保,桃李讵相亲。
寄谢幽栖友,辛勤不为身。 -
11.《广宣上人以诗贺放榜和谢》 唐·王涯
延英面奉入春闱,亦选功夫亦选奇。
在冶只求金不耗,用心空学秤无私。
龙门变化人皆望,莺谷飞鸣自有时。
独喜至公谁是证,弥天上人与新诗。 -
12.《及第后谢座主》 唐·周匡物
一从东越入西秦,十度闻莺不见春。
试向昆山投瓦砾,便容灵沼濯埃尘。
悲欢暗负风云力,感激潜生草木身。
中夜自将形影语,古来吞炭是何人。 -
13.《及第后谢座主》 唐·周匡物
一从东越入西秦,十度闻莺不见春。
试向昆山投瓦砾,便容灵沼濯埃尘。
悲欢暗负风云力,感激潜生草木身。
中夜自将形影语,古来吞炭是何人。 -
14.《送谢石先辈归宣州》 唐·林宽
名随春色远,湖外已先知。
花尽方辞醉,莺残是放时。
天寒千尺岳,颔白半联诗。
笋蕨犹堪采,荣归及养期。 -
15.《袭美留振文宴龟蒙抱病不赴猥示倡和因次韵酬谢》 唐·陆龟蒙
绮席风开照露晴,只将茶荈代云觥。
繁弦似玉纷纷碎,佳妓如鸿一一惊。
毫健几多飞藻客,羽寒寥落映花莺,幽人独自西窗晚,闲凭香柽反照明。 -
16.《莺》 唐·吴融
日落林西鸟未知,自先飞上最高枝。
千啼万语不离恨,已去又来如有期。
惯识江南春早处,长惊蓟北梦回时。
谢家园里成吟久,只欠池塘一句诗。 -
17.《谢白乐天招》 唐·韬光
山僧野性好林泉,每向岩阿倚石眠。
不解栽松陪玉勒,惟能引水种金莲。
白云乍可来青嶂,明月难教下碧天。
城市不能飞锡去,恐妨莺啭翠楼前。 -
18.《与谢翱赠答诗》 唐·金车美人
阳台后会杳无期,碧树烟深玉漏迟。
半夜香风满庭月,花前空赋别离诗。
相思无路莫相思,风里花开只片时。
惆怅金闺却归去,晓莺啼断绿杨枝。 -
19.《谢池春慢·玉仙观道中逢谢媚卿》 宋·张先
缭墙重院,时闻有、啼莺到。
绣被掩余寒,画幕明新晓。
朱槛连空阔,飞絮无多少。
径莎平,池水渺。 -
20.《喜迁莺》 宋·晁端礼
嫩柳初摇翠。
怪朝来早有,飞花零坠。
洞门斜开,珠帘初卷,惊起谢娘吟缀。
蕊珠宫殿晓,谁乱把、云英揉碎。