-
1.《送范秋官以贞谪凤翔判得真字(吏部拟谪广南》 明·李东阳
早闻长策动枫宸,十载郎官谪命新。
家远漫为秦岭客,恩深不作播州人。
一身且向闲时病,万事还从定后真。
萧索郡斋山树里,坐看黄叶渐回春。 -
2.《谪南海过始兴广胜寺果上人房(一作过韶州广界寺)》 唐·房融
零落嗟残命,萧条托胜因。
方烧三界火,遽洗六情尘。
隔岭天花发,凌空月殿新。
谁令乡国梦,终此学分身。 -
3.《金陵酬李翰林谪仙子》 唐·魏万
君抱碧海珠,我怀蓝田玉。
各称希代宝,万里遥相烛。
长卿慕蔺久,子猷意已深。
平生风云人,暗合江海心。 -
4.《江南谪居十韵》 唐·白居易
自哂沉冥客,曾为献纳臣。
壮心徒许国,薄命不如人。
才展凌云翅,俄成失水鳞。
葵枯犹向日,蓬断即辞春。 -
5.《江南谪居十韵》 唐·白居易
自哂沉冥客,曾为献纳臣。
壮心徒许国,薄命不如人。
才展凌云翅,俄成失水鳞。
葵枯犹向日,蓬断即辞春。 -
6.《贺新郎(六用韵·叙谪仙为宫教兄寿)》 宋·刘克庄
鹏赋年犹少(初为大鹏遇希有鸟赋,后悔少作改为大鹏赋)
。
晚飘蓬、夜郎秋浦,渔歌猿啸(“猿啸风中断,渔歌月下闻”见太白诗)
。
骏马名姬俱散去,参透南华微妙。
敛万丈、光芒迥照。 -
7.《送胡季昭谪象州》 宋·丁黼
一封书奏触天威,万里徒行出帝畿。
始得明时来谠论,岂知薄命堕危机。
身同季弟辞兄去,女抱婴儿伴丹归。
风雨潇潇秋又老,雁应不到岭南飞。 -
8.《余为郎七载自被谴命忽尔逾年五日郡斋北望依》 明·皇甫涍
极目漳河畔,云霞千里平。
伤兹为谪宦,频夜梦华京。
犬马淮阳病,江湖魏阙情。
虽微子公力,犹自忆承明。
¤ -
9.《丹元子示诗飘飘然有谪仙风气吴传正继作复次》 宋·苏轼
飞仙亦偶然,脱命瞬息中。
惟诗不可拟,如写天日容。
梦中哦七言,玉丹已入怀。
一语遭绰虐,失身堕蓬莱。 -
10.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。