-
301.《过荆门》 唐·李绅
荆江水阔烟波转,荆门路绕山葱蒨.帆势侵云灭又明,山程背日昏还见。
青青麦陇啼飞鸦,寂寞野径棠梨花。
行行驱马万里远,渐入烟岚危栈赊。 -
302.《秋晚铜山道中宿隐者》 唐·鲍溶
我乡山川遥,秋晚空景促。
天明共云散,日落依鸟宿。
主人逃名子,鹤发卧空谷。
野言得真风,山貌宜古服。 -
303.《山中冬思二首》 唐·鲍溶
山深先冬寒,败叶与林齐。
门巷非世路,何人念穷栖。
哀风破山起,夕雪误鸣鸡。
巢鸟侵旦出,饥猿无声啼。 -
304.《长安言怀》 唐·鲍溶
殷殷生念厚,戚戚劳者多。
二时昼夜等,百岁讵几何。
日下文翰苑,侧身识经过。
千虑恐一失,翔阳已蹉跎。 -
305.《岐路》 唐·鲍溶
北风送微寒,徒侣勤远征。
忧人席不暖,残月马上明。
飘飘岐路间,长见日初生。
重嶂晓色浅,疏猿寒啼清。 -
306.《赠柳氏妓》 唐·郑还古
冶艳出神仙,歌声胜管弦。
词轻白纻曲,歌遏碧云天。
未拟生裴秀,如何乞郑玄。
不堪金谷水,横过坠楼前。 -
307.《送刘禹锡郎中赴苏州》 唐·姚合
三十年来天下名,衔恩东守阖闾城。
初经咸谷眠山驿,渐入梁园问水程。
霁日满江寒浪静,春风绕郭白蘋生。 -
308.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
309.《夏夜》 唐·姚合
闲斋深夜静,独坐又闲行。
密树月笼影,疏篱水隔声。
断猿时叫谷,栖鸟每摇柽。
寂寞求名士,谁知此夕情。 -
310.《游终南山》 唐·孟郊
南山塞天地,日月石上生。
高峰夜留景,深谷昼未明。
山中人自正,路险心亦平。
长风驱松柏,声拂万壑清。
即此悔读书,朝朝近浮名。 -
311.《咏莺》 唐·姚合
春来深谷雪方消,莺别寒林傍翠条。
到处为怜烟景好,隔帘多爱语声娇。
不同蜀魄啼残月,唯逐天鸡转诘朝。
少妇听时思旧曲,玉楼从此动云韶。 -
312.《八风从律》 唐·蒋防
制律窥元化,因声感八风。
还从万籁起,更与五音同。
习习芦灰上,泠泠玉管中。
气随时物好,响彻霁天空。
自得阴阳顺,能令惠泽通。
愿吹寒谷里,从此达前蒙。 -
313.《送蜀客》 唐·张祜
楚客去岷江,西南指天末。
平生不达意,万里船一发。
行行三峡夜,十二峰顶月。
哀猿别曾林,忽忽声断咽。 -
314.《送蜀客》 唐·张祜
楚客去岷江,西南指天末。
平生不达意,万里船一发。
行行三峡夜,十二峰顶月。
哀猿别曾林,忽忽声断咽。 -
315.《中秋夜杭州玩月》 唐·张祜
万古太阴精,中秋海上生。
鬼愁缘辟照,人爱为高明。
历历华星远,霏霏薄晕萦。
影流江不尽,轮曳谷无声。 -
316.《缑山月夜闻王子晋吹笙(与厉玄同题)》 唐·钟辂
月满缑山夜,风传子晋笙。
初闻盈谷远,渐听入云清。
杳异人间曲,遥分鹤上情。
孤鸾惊欲舞,万籁寂无声。
此夕留烟驾,何时返玉京。
唯愁音响绝,晓色出都城。 -
317.《朱坡》 唐·杜牧
下杜乡园古,泉声绕舍啼。
静思长惨切,薄宦与乖暌。
北阙千门外,南山午谷西。
倚川红叶岭,连寺绿杨堤。 -
318.《题茶山(在宜兴)》 唐·杜牧
山实东吴秀,茶称瑞草魁。
剖符虽俗吏,修贡亦仙才。
溪尽停蛮棹,旗张卓翠苔。
柳村穿窈窕,松涧渡喧豗. -
319.《梁秀才以早春旅次大梁将归郊扉言怀兼别示…走笔依韵》 唐·杜牧
玉塞功犹阻,金门事已陈。
世途皆扰扰,乡党尽循循。
客道难投足,家声易发身。
松篁标节晚,兰蕙吐词春。 -
320.《五言述德抒情诗一首四十韵献上杜七兄仆射相公(杜悰)》 唐·李商隐
帝作黄金阙,仙开白玉京。
有人扶太极,惟岳降元精。
耿贾官勋大,荀陈地望清。
旂常悬祖德,甲令著嘉声。