-
341.《招隐》 唐·汪遵
罢听泉声看鹿群,丈夫才策合匡君。
早携书剑离岩谷,莫待蒲轮辗白云。 -
342.《题郑侍郎岩隐十韵》 唐·许棠
朝退常归隐,真修大隐情。
园林应得趣,岩谷自为名。
野步难寻寺,闲吟少在城。
树藏幽洞黑,花照远村明。 -
343.《过分水岭》 唐·许棠
陇山高共鸟行齐,瞰险盘空甚蹑梯。
云势崩腾时向背,水声呜咽若东西。
风兼雨气吹人面,石带冰棱碍马蹄。
此去秦川无别路,隔崖穷谷却难迷。 -
344.《三羞诗三首》 唐·皮日休
吾闻古君子,介介励其节。
入门疑储宫,抚己思鈇钺。
志者若不退,佞者何由达。
君臣一殽膳,家国共残杀。 -
345.《初夏即事寄鲁望》 唐·皮日休
夏景恬且旷,远人疾初平。
黄鸟语方熟,紫桐阴正清。
廨宇有幽处,私游无定程。
归来闭双关,亦忘枯与荣。 -
346.《夏首病愈因招鲁望》 唐·皮日休
晓入清和尚袷衣,夏阴初合掩双扉。
一声拨谷桑柘晚,数点舂锄烟雨微。
贫养山禽能个瘦,病关芳草就中肥。
明朝早起非无事,买得莼丝待陆机。 -
347.《冯燕歌(一作沈下贤诗)》 唐·司空图
魏中义士有冯燕,游侠幽并最少年。
避仇偶作滑台客,嘶风跃马来翩翩。
此时恰遇莺花月,堤上轩车昼不绝。 -
348.《句》 唐·司空图
忍事敌灾星。
(以下《困学纪闻》)
物望倾心久,凶渠破胆频。
(《咏房太尉》。 -
349.《七松亭》 唐·张乔
七松亭上望秦川,高鸟闲云满目前。
已比子真耕谷口,岂同陶令卧江边。
临崖把卷惊回烧,扫石留僧听远泉。
明月影中宫漏近,珮声应宿使朝天。 -
350.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
351.《鸡鸣曲》 唐·李咸用
海树相扶乌影翘,戴红拍翠声胶胶。
鸳瓦冻危金距趫,夸雄斗气争相高。
漏残雨急风萧萧,患乱忠臣欺宝刀。
霜浓月薄星昭昭,太平才子能歌谣。
山翁梦断出衡茅,谷口雾中饥虎号,离人枕上心忉忉。 -
352.《题陈将军别墅》 唐·李咸用
明王猎士犹疏在,岩谷安居最有才。
高虎壮言知鬼伏,葛龙闲卧待时来。
云藏山色晴还媚,风约溪声静又回。
不独春光堪醉客,庭除长见好花开。 -
353.《题悬溜岩隐者居》 唐·方干
世人如要问生涯,满架堆床是五车。
谷鸟暮蝉声四散,修篁灌木势交加。
蒲葵细织团圆扇,薤叶平铺合遝花。 -
354.《秋晚》 唐·罗邺
残星残月一声钟,谷际岩隈爽气浓。
不向碧台惊醉梦,但来清镜促愁容。
繁金露洁黄笼菊,独翠烟凝远涧松。
闲步幽林与苔径,渐移栖鸟及鸣蛩。 -
355.《秋夕旅怀》 唐·罗邺
阶前月色与蛩声,阶上愁人坐复行。
秦谷入霜空有梦,越山无计可归耕。
穷途若遣长堪恸,华发无因肯晚生。
不似扁舟钓鱼者,免将心事算浮荣。 -
356.《赠先辈令狐补阙》 唐·罗隐
中间声迹早薰然,阻避钧衡过十年。
碧海浪高终济物,苍梧云好已归天。
花迎彩服离莺谷,柳傍东风触马鞭。
应念凄凉洞庭客,夜深双泪忆渔船。 -
357.《丁亥岁作(中元甲子)》 唐·罗隐
病想医门渴望梅,十年心地仅成灰。
早知世事长如此,自是孤寒不合来。
谷畔气浓高蔽日,蛰边声暖乍闻雷。
满城桃李君看取,一一还从旧处开。 -
358.《小松》 唐·罗隐
已有清阴逼座隅,爱声仙客肯过无。
陵迁谷变须高节,莫向人间作大夫。 -
359.《题菖蒲废观》 唐·许三畏
本是安期烧药处,今来改作坐禅宫。
数僧梵响满楼月,深谷猿声半夜风。
金简事移松阁迥,彩云影散阆山空。
我来不见修真客,却得真如问远公。 -
360.《咏葡萄》 唐·唐彦谦
西园晚霁浮嫩凉,开尊漫摘葡萄尝。
满架高撑紫络索,一枝斜亸金琅珰。
天风飕飕叶栩栩,蝴蝶声干作晴雨。