-
81.《卖花声·怀古》 元·张可久
阿房舞殿翻罗袖,金谷名园起玉楼,隋堤古柳缆龙舟。
不堪回首,东风还又,野花开暮春时候。
美人自刎乌江岸,战火曾烧赤壁山,将军空老玉门关。
伤心秦汉,生民涂炭,读书人一声长叹。 -
82.《送李愿归盘谷序》 唐·韩愈
太行之阳有盘谷。
盘谷之间,泉甘而土肥,草木丛茂,居民鲜少。
或曰:“谓其环两山之间,故曰‘盘’。
”或曰:“是谷也,宅幽而势阻,隐者之所盘旋。 -
83.《文与可画筼筜谷偃竹记》 宋·苏轼
竹之始生,一寸之萌耳,而节叶具焉。
自蜩腹蛇蚶以至于剑拔十寻者,生而有之也。
今画者乃节节而为之,叶叶而累之,岂复有竹乎?故画竹必先得成竹于胸中,执笔熟视,乃见其所欲画者,急起从之,振笔直遂,以追其所见,如兔起鹘落,少纵则逝矣。
与可之教予如此。 -
84.《八声甘州 近里有妄男子,为妻所后,遂忿而》 元·梁寅
独守无妄,既历十五年,夫竟旅困羞归,而妻能洁以自守,独理其家,因记年时波荡两鸳鸯,雌雄各分流。
恨郎情似水,妾心如石,此恨难休。
自古恩深沧海,富贵等云浮。
何忍轻离别,翻爱为仇。 -
85.《宿谷里》 明·吴国伦
石门风高千树愁,白雾猛触群峰流。
有客驱驰草未休,山寒五月仍披裘。
饥乌拉沓抢驿楼,迎人山鬼声啾啾。
残月炯炯明吴钩,竹床无眠起自讴。 -
86.《与孙自修祝和甫读宛陵山谷诗》 宋·程永奇
孙君出空陵,梅诗氏独不喜。
祝黄世通家,於此更訾毁。
暇日扣我门,相与求正始。
敢述过庭闻,用告二三子。 -
87.《春日城南闻禽鸟声喧甚为赋二十二韵》 宋·戴表元
今日春气至,新禽各啁嘲。
岂无好唇舌,入耳何怓怓。
雊鹆最多端,能以巧自肴。
黄头亦翾给,微吭和且调。 -
88.《大德辛丑六月六日游洞霄和杜南谷》 宋·邓牧
南谷仙翁游八极,千山万山远相揖。
翩然一笑玄盖天,草木尘埃总湔涤。
晋人伏虎老空岩,秦代隐仙遗有声。
幸喜仙翁能好客,羽衣谈笑晚风清。 -
89.《凤凰谷》 宋·李梦吕
罗浮绝顶凌苍穹,五云飞绕蓬莱宫。
金乌玉兔出西东,铁桥万丈横霁虹。
卧虎踞石龙蟠松,异香不动烟腾空。
餐霞饮露凡圣同,水帘碎玉声玲珑。 -
90.《春日游盘谷》 宋·孙翥
旌斾朝驱入翠微,东风闲访故山薇。
金龟换酒留僧住,白鹤穿云伴客归。
月影坐移栖凤竹,泉声静绕钓鱼矶。
中原那似开元日,得学巢由远是非。 -
91.《次愚谷雪韵》 宋·王舫
榾柮炉头夜未阑,冰壶全觉漏声乾。
前山草木疑长白,下界楼台尽广寒。
骚客忽惊梅片落,老农先作稻花看。
何当一奏平淮颂,坐使皇图九鼎安。 -
92.《雪谷谭》 宋·张嗣古
崎岖鸟道开烟萝,长松偃蹇声荡摩。
白龙怒吼挂绝壁,苍兕离立迎清波。
枯筇拄破春苔色,雷雨收功神斂迹。
穷源不得空归来,掬雪捕珠三太息。 -
93.《临江仙·水出五谷成一派》 未知·曹伯启
水出五谷成一派,滔滔日夜东流。
倦乘鞍马却乘舟。
向来危处怯,此去险中愁。
伊轧数声离岸橹,异乡身世悠悠。
暂教杯酒放眉头。
痴儿官事了,聊作子长游。 -
94.《上谷秋日杂书四首》 明·程可中
关头明月古今情,树引凉飙夜有声。
土木未忘巡正统,封疆无复问开平。
霜迎狼纛秋临祭,风偃龙祠岁守盟。
此日庙谟争画一,空谈莫遣误书生。 -
95.《送钟淑濂给谏阅视上谷》 明·冯琦
晨发青琐闱,暮出居庸道。
长风吹大漠,万里白浩浩。
维时上谷塞,未有匈奴扰。
庙略屈群策,边事藉三表。 -
96.《至正壬辰之春余卧病始起遭时多故奔走山谷间》 明·胡翰
偶家长山下,遂与世途远。
泉声挂屋角,晓见池水满。
日出生清华,风来送余善。
大化无端倪,宁谓心有眼。
床头遗古书,岁月忽已晚。
玩之不能了,圣哲有忧患。 -
97.《秋夜听谷大弹阳春白雪遂歌以赠》 明·黄玄
昔闻歌《白雪》,未知弦上声。
看君弹来秋月下,十指如度春风鸣。
初闻飘飘下天阙,乱逐回风气骚屑。
冻来深树梅不开,散入空林竹应折。 -
98.《听斗谷宗侯琵琶歌》 明·来复
我与宗侯相遇时,乃在长安客舍里。
宗侯弱冠我尚幼,相留夜宿常同被。
是时来生对弹棋,屡愧负进讶技师。
两三青衣善丝竹,日来劝酒向客屋。 -
99.《竹谷》 明·陶琛
绿雾湿蒙蒙,纷披路不通。
秋声夜来起,无处着西风。 -
100.《上谷歌八首上楚中丞》 明·尹耕
大宁无路援开平,极北孤悬独石城。
遥忆先皇亲跃马,长驱绝塞苦提兵。
寒流汩汩交樵径,野戍荒荒列汉旌。
千载土人谈往事,伯颜山下有英声。
¤