-
41.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
42.《窑头坯歌》 唐·吕岩
窑头坯,随雨破,只是未曾经水火。
若经水火烧成砖,留向世间住万年。
棱角坚完不复坏,扣之声韵堪磨镌。 -
43.《又记》 唐·吕岩
数载乐幽幽,欲逃寒暑逼。
不求名与利,犹恐身心役。
苦志慕黄庭,殷勤求道迹。
阴功暗心修,善行长日积。 -
44.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
45.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
46.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
47.《幽通赋》 两汉·班固
系高顼之玄胄兮,氏中叶之炳灵。
飖颽风而蝉蜕兮,雄朔野以扬声。
皇十纪而鸿渐兮,有羽仪于上京。
巨滔天而泯夏兮,考遘愍以行谣。 -
48.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
49.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
50.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
51.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
52.《岳阳楼记》 宋·范仲淹
庆历四年春,滕子京谪守巴陵郡。
越明年,政通人和,百废具兴。
乃重修岳阳楼,增其旧制,刻唐贤今人诗赋于其上。
属予作文以记之。 -
53.《秋声赋》 宋·欧阳修
欧阳子方夜读书,闻有声自西南来者,悚然而听之,曰:“异哉!”初淅沥以萧飒,忽奔腾而砰湃,如波涛夜惊,风雨骤至。
其触于物也,鏦鏦铮铮,金铁皆鸣;又如赴敌之兵,衔枚疾走,不闻号令,但闻人马之行声。
予谓童子:“此何声也?汝出视之。
”童子曰:“星月皎洁,明河在天,四无人声,声在树间。 -
54.《蚊对》 明·方孝孺
天台生困暑,夜卧絺帷中,童子持翣飏于前,适甚就睡。
久之,童子亦睡,投翣倚床,其音如雷。
生惊寤,以为风雨且至也。
抱膝而坐,俄而耳旁闻有飞鸣声,如歌如诉,如怨如慕,拂肱刺肉,扑股面。 -
55.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
56.《水调歌头》 宋·程大昌
尝思之,苕霅水清可鉴,邑屋之影入焉。
而甍栋丹垩,悉能透现本象,有如水玉。
故善为言者,得以裒撮其美而曰:此其宫盖水晶为之,如骚人之谓宝阙珠宫,下其类也。
则岂容一地独擅此名也。 -
57.《白玉楼步虚词》 宋·范成大
琪树垂珠网,夹阶两旁。
绿霄之外,周以玉阑,阑外方是碧落。
阶所接亦玉池,中间涌起玉楼三重,千门万户,无非连璐重璧。
屋覆金瓦,屋山缀红牙垂榼。 -
58.《摸鱼儿(郫县宴同官)》 宋·吴泳
倚南墙、几回凝伫。
绿筠冉冉如故。
帝城景色缘何事,一半花枝风雨。
收听取。 -
59.《括贺新凉》 宋·林正大
生长湖山曲。
羡吴儿、呼吸湖光,饱餐山渌。
世外不须论隐逸,谁似先生冰玉。
自骨冷、神清无俗。 -
60.《核舟记》 明·魏学洢
明有奇巧人曰王叔远,能以径寸之木,为宫室、器皿 、人物,以至鸟兽、木石,罔不因势象形,各具情态。
尝贻余核舟一,盖大苏泛赤壁云。
舟首尾长约八分有奇,高可二黍许。
中轩敞者为舱,箬篷覆之。