-
21.《寄题冯掾东皋园亭》 元·揭傒斯
时雨散繁绿,绪风满平原。
兴言慕君子,退食在丘园。
出应当世务,入咏幽人言。
池流淡无声,畦蔬蔚葱芊。 -
22.《巫山》 宋·曾慥
巫山不可见,翠岫几重重。
云外藏三岛,江头认九峰。
淡烟迷暝色,疏雨浥秋容。
目断凝贞路,松风传连宵。 -
23.《古意》 宋·王实
少年红颜女,敷芬对芳树。
盈盈淡艳妆,清歌杂妙舞。
凝睇倚高楼,桐丝试一谱。
世间知音稀,谁识姱节素。
清贞守幽闺,不作凡子妇。
容华委西山,良人来何暮。
空床思悠悠,明月正当户。 -
24.《题魏醇父菊庄》 宋·游九功
东篱采采人归来,长歌三嗔书生老。
子方青春志紫霄,种菊幽探计何早。
一枝可爱况千业,想应苦吟被花恼。
西风浩然天池秋,白露霏空下百草。 -
25.《望洽阳》 明·葛高行文
惟长子其浚哲兮,古涂山之苗裔。
遥仰文母之婀娜兮,嗣前徽而婉。
羡螽斯之振振兮,吐玉英而树庭蕙。
望关雎于河洲兮,识灵偶之重别。 -
26.《春兴二首》 明·雷思霈
消得天厨书几缄,朝朝骑马看烟岚。
三年半在香山寺,十月曾探滴水岩。
满井北游春淡淡,浑河西上石巉巉。
松风独爱陶贞白,官是蓬莱最后衔。 -
27.《张烈妇》 明·陆师道
抱璧置泥涂,皎然质不泯。
菖蒲九节花,虽死常流芬。
十三学裁衣,十六诵诗书。
十七妇道成,十八为君妻。 -
28.《和龚使君韵》 宋·文天祥
淡和心事葛天民,回首归来清渭滨。
长倩君宝孙子行,道原义仲辈流人。
一生受用忘非是,万事升沉等故新。
近日贞元朝士少,蒲轮有命出枫宸。 -
29.《岁寒知松柏》 宋·黄庭坚
松柏天生独,青青贯四时。
心藏後凋节,岁有大寒知。
惨淡冰霜晚,轮囷涧壑姿。
或容蝼蚁穴,未见斧斤迟。
摇落千秋静,婆娑万籁悲。
郑公扶贞观,已不见封彝。 -
30.《兰》 宋·刘克庄
深林不语抱幽贞,赖有微风递远馨。
开处何妨依藓砌,折来未肯恋金瓶。
孤高可挹供诗卷,素淡堪移入卧屏。
莫笑门无佳子弟,数枝濯濯映阶庭。 -
31.《次韵洪庆善同饮道祖家赏梅》 宋·葛立方
末上风光惊老眼,斩新香韵恼骚人。
霜晴日淡虚庭裹,玉骨幽贞不嫁春。 -
32.《妾薄命呈文山道人》 宋·汪元量
妾初未嫁时,晨夕深闺中。
年当十五余,颜色如花红。
千里远结婚,出门山重重。
与君盛容饰,一笑开芙蓉。 -
33.《霜叶飞·绣屏开了》 宋·张炎
绣屏开了。
惊诗梦、娇声啼破春悄。
隐将谱字转清圆,正杏梁声绕。
看帖帖、蛾眉淡扫。 -
34.《和陆象翁以梅配竹》 宋·卫宗武
骈头始生为箨龙,森然而立列群玉。
琮琤有韵天籁鸣,蓊郁成阴云气簇。
楚楚少年来自河,猗猗君子瞻彼澳。
其帝曾致雏鵷来,其枝可留栖凤宿。 -
35.《题徐参议所藏唐人浴儿图》 宋·王炎
右相尝惭呼画师,技痒仍复拈毛锥。
逼真谁作此赝本,亦有妙意生妍姿。
中庭燕坐必主妇,绿云高髻香罗衣。
嫣然嫔妾左右侍,前浴能言丹凤雏。 -
36.《蓦山溪·男儿一志》 元·侯善渊
男儿一志,莫把初心退。
决正处贞廉,把狂心、一齐割弃。
随缘任运,云水作生涯,青松下,翠筠中,别有真滋味。
清虚恬淡,便是余生计。 -
37.《新栽小松》 宋·释智圆
新种孤松一尺馀,淡烟疏竹便相宜。
闲来且玩凌霜貌,身后谁观合抱时。
冷碧岂容尘染污,贞心宁共草凋衰。
夜深庭际清风起,细韵难教俗耳知。 -
38.《追和晦庵先生十梅韵》 宋·艾性夫
贞姿抱冰雪,粲粲楚江滨。
照水淡寒影,寄人生远春。 -
39.《陈庭翠水竹清处》 宋·艾性夫
晴波漾文绮,风篁弄家声。
居然三市中,着此一段清。
幽人自地偏,淡趣由天成。
洗耳日以静,抱节日以贞。
从君得三绝,与我增双明。 -
40.《再用韵》 宋·杜范
浮艳夸春苑,贞耐还秋花。
有菊与芙蓉,谁能分等差。
金蕊含朝晖,丹脸粲夕霞。
素商太冷淡,岁晚生光华。