-
1.《冬日闲居和居士贞丈韵》 明·王人鉴
忽忽寒光早,贫居水上村。
病疏当世事,拙负故人恩。
黄叶深樵径,荒烟淡荜门。
凭谁论出处,短褐信乾坤。 -
2.《李氏园(李茂贞园也,今为王氏所有·)》 宋·苏轼
朝游北城东,回首见修竹。
下有朱门家,破墙围古屋。
举鞭叩其户,幽响答空谷。
入门所见夥,十步九移目。 -
3.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
东方公足下:文章道弊五百年矣。
汉魏风骨,晋宋莫传,然而文献有可征者。
仆尝暇时观齐、梁间诗,彩丽竞繁,而兴寄都绝,每以永叹。
思古人,常恐逶迤颓靡,风雅不作,以耿耿也。 -
4.《奉和韦判官献侍郎叔除河东采访使》 唐·储光羲
天卿小冢宰,道大名亦大。
丑正在权臣,建旟千里外。
楚山俯江汉,汴水连谯沛。
两持方伯珪,再转诸侯盖。 -
5.《答友人》 唐·孟郊
白日照清水,浅深无隐姿。
君子业高文,怀抱多正思。
砥行碧山石,结交青松枝。
碧山无转易,青松难倾移。 -
6.《梦游春七十韵》 唐·元稹
昔岁梦游春,梦游何所遇。
梦入深洞中,果遂平生趣。
清泠浅漫流,画舫兰篙渡。
过尽万株桃,盘旋竹林路。 -
7.《公斋四咏·小桂》 唐·皮日休
一子落天上,生此青璧枝。
欻从山之幽,劚断云根移。
劲挺隐珪质,盘珊缇油姿。
叶彩碧髓融,花状白毫蕤。 -
8.《公斋四咏·小桂》 唐·皮日休
一子落天上,生此青璧枝。
欻从山之幽,劚断云根移。
劲挺隐珪质,盘珊缇油姿。
叶彩碧髓融,花状白毫蕤。 -
9.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
10.《自遣诗三十首》 唐·陆龟蒙
五年重别旧山村,树有交柯犊有孙。
更感卞峰颜色好,晓云才散便当门。
雪下孤村淅淅鸣,病魂无睡洒来清。
心摇只待东窗晓,长愧寒鸡第一声。 -
11.《陪游凤凰台献诗》 唐·宋齐丘
嵯峨压洪泉,岝峉撑碧落。
宜哉秦始皇,不驱亦不凿。
上有布政台,八顾背城郭。
山蹙龙虎健,水黑螭蜃作。 -
12.《寒月送玄士入天台》 唐·贯休
之子逍遥尘世薄,格淡于云语如鹤。
相见唯谈海上山,碧侧青斜冷相沓。
芒鞋竹杖寒冻时,玉霄忽去非有期。 -
13.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
14.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
15.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
16.《国香(赋兰)》 宋·张炎
空谷幽人。
曳冰簪雾带,古色生春。
结根未同萧艾,独抱孤贞。
自分生涯淡薄,隐蓬蒿、甘老山林。 -
17.《霜叶飞(毗陵客中闻老妓歌)》 宋·张炎
绣屏开了。
惊诗梦、娇莺啼破春悄。
隐将谱字转清圆,正杏梁声绕。
看帖帖、蛾眉淡扫。 -
18.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
19.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
龙种生南岳。
孤翠郁亭亭。
峰岭上崇崒。
烟雨下微冥。 -
20.《与东方左史虬修竹篇》 唐·陈子昂
龙种生南岳,孤翠郁亭亭。
峰岭上崇崒,烟雨下微冥。
夜闻鼯鼠叫,昼聒泉壑声。
春风正淡荡,白露已清泠。