-
161.《古意九首》 唐·贯休
一雨火云尽,闭门心冥冥。
兰花与芙蓉,满院同芳馨。
佳人天一涯,好鸟何嘤嘤。
我有双白璧,不羡于虞卿。 -
162.《将游嵩华行次荆渚》 唐·齐己
莲峰映敷水,嵩岳压伊河。
两处思归久,前贤隐去多。
闲身应绝迹,在世幸无他。
会向红霞峤,僧龛对薜萝。 -
163.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
164.《依韵酬谢尊师见赠二首(师欲调举)》 唐·齐己
南国搜奇久,偏伤杜甫坟。
重来经汉浦,又去入嵩云。
旧别人稀见,新朝事渐闻。
莫将高尚迹,闲处傲明君。 -
165.《荆门寄沈彬》 唐·齐己
罢趋明圣懒从知,鹤氅褵褷遂性披。
道有静君堪托迹,诗无贤子拟传谁。
松声白日边行止,日影红霞里梦思。
珍重两篇千里达,去年江上雪飞时。 -
166.《寄匡阜诸公二首》 唐·齐己
松头柏顶碧森森,虚槛寒吹夏景深。
静社可追长往迹,白莲难问久修心。
山围四面才容寺,月到中宵始满林。 -
167.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
168.《酬叶县刘明府避地庐山言怀诒郑录事昆季苟尊师兼见赠之》 唐·吴筠
明哲良罕遇,遇君辄思齐。
挺生著天爵,自可析人珪。
河洛初沸腾,方期扫虹霓。
时命竟未合,安能亲鼓鼙。 -
169.《高士咏·洞灵真人》 唐·吴筠
亢仓致虚极,潜迹依远岫。
智去愚独留,日亏岁方就。
乡人谋尸祝,不欲闻俎豆。
尚贤非至理,尧舜固为陋。 -
170.《高士咏·长沮桀溺》 唐·吴筠
贤哉彼沮溺,避世全其真。
孔父栖栖者,征途方问津。
行藏既异迹,语默岂同伦。
耦耕长林下,甘与鸟雀群。 -
171.《高士咏·於陵夫妻》 唐·吴筠
皎皎於陵子,己贤妻亦明。
安兹道德重,顾彼浮华轻。
琴书不为务,禄位不可荣。
逃迹终灌园,谁能达世情。 -
172.《怀古今》 唐·杜光庭
古,今。
感事,伤心。
惊得丧,叹浮沈。
风驱寒暑, -
173.《冲佑观》 唐·张绍
大始未形,混沌无际。
上下开运,乾坤定位。
日月丽天,山川镇地。 -
174.《府尹王侍郎准制拜岳,因状嵩高灵胜,寄呈三十韵》 唐·尉迟汾
雄雄天之中,峻极闻维嵩。
作镇盛标格,出云为雨风。
瑞时物不疠,顺泽年多丰。
加高冠四方,视秩居三公。 -
175.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
176.《北征赋》 两汉·班彪
余遭世之颠覆兮,罹填塞之阨灾。
旧室灭以丘墟兮,曾不得乎少留。
遂奋袂以北征兮,超绝迹而远游。
朝发轫于长都兮,夕宿瓠谷之玄宫。 -
177.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
178.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
179.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
180.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。