-
201.《自诒》 宋·陆游
莫笑幽栖僻,谋生亦未疏。
残囷具薄粥,半俸补残书。
均节贫无患,安恬疾可除。
虽云苦寒近,随手蓄薪樗。 -
202.《初夏杂兴》 宋·陆游
移花得微雨,晒药遇新晴。
闷里家书到,贫时籴价平。
身方抱沉疾,天乃相余生。
莫恨村醪薄,灯前与细倾。 -
203.《寄子虡》 宋·陆游
老自安故乡,况复触罪罟;五年三奉祠,每请幸听许。
贫家似破屋,随事且撑拄,虽殊乞墦肉,已近掘野鼠。
平生胆力薄,不敢犯张禹。
有时一言失,恐惧气如缕。 -
204.《苦雨》 宋·陆游
烟水茫无际,空阶滴不休。
一窗闲隐几,四月澹如秋。
箔冷蚕迟绩,泥深麦未收。
家贫村酒薄,曷解老农忧? -
205.《秋冬之交杂赋》 宋·陆游
避俗嫌林浅,安贫觉屋宽。
地炉烧葑火,土榻藉薄团。
稚子夸藜糁,高僧辍芋残。
霜寒固难出,不怕笑蹒跚。 -
206.《秋郊有怀》 宋·陆游
檐头买双兔,市店取斗酒;还家扫北窗,欢言酌亲友。
家贫气未馁,礼薄情更厚。
高吟金石裂,健笔龙蛇走。
酒阑起出门,孤月挂衰柳。
大笑各散归,吾辈可不朽。
官身缚简书,此乐宁复有?怅望秦稽云,凭高一搔首。 -
207.《赠猫》 宋·陆游
裹盐迎得小狸奴,尽护山房万卷书。
惭愧家贫策勋薄,寒无毡坐食无鱼。 -
208.《老翁》 宋·陆游
老翁睡少知遥夜,贫士衾单怯苦寒。
闷里不嫌村酒薄,瘦来偏觉旧衣宽。
篱门遇健时能出,书卷乘闲亦取看。
深愧野人怜寂寞,放锄相唤共朝餐。 -
209.《送陈德邵宫教赴行在二十韵》 宋·陆游
相从何必早,白头或如新;登门虽尚疏,数面自成亲。
昨者始见公,凛然须如银,败席留煮茗,寒厅无杂宾。
平生事贤意,寸心渴生尘,乐哉得所从,贫病忘吟呻。
恭惟大雅姿,信是邦国珍。 -
210.《夜坐示子虡》 宋·陆游
裘薄知霜重,灯残觉夜阑。
为农宜废学,谢事等无官。
疏嬾贫难醒,沉绵死有端。
大儿千里至,聊复为加餐。 -
211.《雨後复小雪》 宋·陆游
雨雪来无已,冬春忽欲交。
贱贫安淡薄,老钝耐讥嘲。
村酒儿能取,农书手自钞。
暮年真个嬾,屋漏旋添茆。 -
212.《病中戏咏》 宋·陆游
八十行加二,清秋住故山。
新凉足眠睡,旧疾害跻攀。
雪白纷残鬓,栀黄染病颜。
疲牛卧斜日,羸马?枯菅。 -
213.《送三兄赴奏邸》 宋·陆游
兄年十七弟始生,弟今白发森千茎;所期相就毕此生,一尊浊酒得共倾。
往年虽穷犹半菽,两年糠核苦不足。
书生志欲及天下,贫贱不得收骨肉。
过悲复恐兄意伤,忍涕不觉涕已滂。 -
214.《得林正父察院书问讯甚勤以长句寄谢》 宋·陆游
折柳湖南别尚新,书来已见柳摇春。
故情有此胶投漆,薄俗从渠越视秦。
长剑拄颐那复梦,短衣掩胫未全贫。
有诗亦欲频持寄,肠断西江六六鳞。 -
215.《秋尽自遣》 宋·陆游
息驾江湖上,推移岁又残。
雨添苔晖紫,霜染柏林丹。
贫叹耕畴薄,狂依禁网宽。
游山携一钵,到寺即开单。 -
216.《独意》 宋·陆游
酒似交情薄,愁随夜漏长。
常贫且撑拄,多病不禁当。
偶读书终卷,闲临帖数行。
翻怜市朝客,扰扰为谁忙? -
217.《明日复作一首自解》 宋·陆游
霜寒衣絮薄,日暮爨烟微。
冀北马空老,辽东鹤幸归。
飘零旧交少,衰疾壮心违。
每顾儿童笑,吾贫未解围。 -
218.《鉏菜》 宋·陆游
江吴霜雪薄,终岁富嘉蔬。
菘韭常相续,莴蔓亦有余。
家贫阙粱肉,身病忌鼀鱼。
幸有荒畦在,何妨日荷锄。 -
219.《闻一二故人相继而逝,感叹书怀》 宋·杨万里
故人昔同朝,与游每甚欢。
岂缘势利合,相得文字间。
有顷各补外,不见今六年。
我来荆溪上,敲榜索租钱。 -
220.《名姝吟》 宋·文天祥
丈夫至白首,钟鼎重功名。
未有朱门中,而无丝竹声。
与主共富贵,不见主苦辛。
名姝从何来,婉娈出神京。