-
1.《题赵继孙拙斋》 宋·方回
曾颜得圣传,何谓鲁与愚。
外察若不足,内朗实有余。
择树鹊巢高,罥虫蛛网虚。
曲士挟小智,岂不雄里闾。 -
2.《读旅闷诗再赋》 宋·方回
身心喜自如,贲趾出无车。
官职休停后,田园废荡余。
宁从若敖馁,不奉子公书。
折槛今烟草,朱云气未舒。 -
3.《次韵宾旸观陆右丞王葆真二像》 宋·方回
出城挟一儿,策杖极幽邃。
村俗谂父老,古迹按图志。
平生丘园心,贲趾远朝市。
行行墟墓间,是亦有何味, -
4.《生日病腹疾书事》 宋·方回
今年六十二,弃官八年矣。
生世业已休,来日凜无几。
孰谓尝作郡,旦暮窘薪米。
少时颇豪宕,晚乃穷如此。 -
5.《赠郑十八贲(云安令)》 唐·杜甫
温温士君子,令我怀抱尽。
灵芝冠众芳,安得阙亲近。
遭乱意不归,窜身迹非隐。
细人尚姑息,吾子色愈谨。 -
6.《跋林学士宋聊帖》 宋·五迈
朝为一旅人,暮推拾九官。
趾高气且浮,反面视孤寒。
昔闻韩魏公,义风塞人寰。
赤舄坐书锦,有客排其关。 -
7.《和黎德升赠别》 宋·洪咨夔
朱弦无繁声,大羹有至味。
人惟不苟同,终亦不苟异。
咸戒咸其腓,贲取贲其趾。
出处进退间,当思古人齿,