-
81.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
其来何从,云起孤峰。
其去何诣,月落寒水。
而今处处相随处,的的浑身是眼睛。
万像森罗互为用,不许蝇泥黏鼻孔。 -
82.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
眼深眉长,口阔面黄。
秋月破夜色,古澗含秋光。
念萌自得出没像,功转不落偏正方。
拈起能来应机用,者回触处露堂堂。 -
83.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
静据胡床,閒握柱杖。
正念绝机丝,起家无伎俩。
珠旋翡翠盘中,月在珊瑚枝上。 -
84.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
视之其夷,听之曰希。
真声真色,何是何非。
春山润而云起,秋水澄而月归。
见闻断痕而外分变化,功勋转处而内尽玄微。 -
85.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
发白而老,面黄仍病。
穷地水火风之根,得见闻觉知之柄。
一气专柔,诸尘善应。
魏自而良,橘陈而令。
尽大地药了调和之治方,满虚空身识起来之缘性。 -
86.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
天童之师,顶雪颔丝。
三篾住山计,孤藤横膝时。
潭寒秋到早,空阔月行迟。
提起宗家无字印,门门何处不相宜。 -
87.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
兀然而然,湛存象先。
曹溪昧横画,少室还默传。
体不匿而了了,用不勤而绵绵。
得麟角兮石头足,捋虎须兮林际颠。
壁上如今谩撑起,知音自然闻说禅。 -
88.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
据胡床,握麈柄。
句中起倒,机头偏正。
真得出思议,妙应亡眺听。
彻二仪万象根源,识诸佛历代性命。
曲直逆顺兮任纵任横,长短方圆兮何少何剩。 -
89.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
幻起有形,智空无名。
秋生月窟,云变乾城。
摩娑百战胝瘢旧,向道而今老太平。 -
90.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
老抱孤踪,岁寒之松。
静含远韵,霜晓之钟。
黄氏之羊起石,陶家之梭化龙。
刹刹尘尘见身相,门门何处不相逢。 -
91.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
高岩之雪兮颠毛衰白,远水之秋兮眼棱寒碧。
气清夜永兮月低,斗冷河空兮露泣。
借伴之机,起家之力。
二仪万像兮相与流通,十方三世兮自然平出。 -
92.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
心空自灵,性了非情。
玉马寒泉饮,泥牛夜月耕。
尘尘智起,物物幻成。
二仪万像纵横说,相与今时作证明。 -
93.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
相承次第,皮肉骨髓。
形分古佛家,气出阿祖鼻。
一根源既还,三昧尘全起。
坦坦荡荡平等心,炜炜煌煌自然智。 -
94.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
年齿垂垂,须发丝丝。
月寒无影树,春在未萌枝。
得失折肱塞人马,输赢烂柯樵子棋。
示现威仪而不起灭尽之定,不由心念而自然圆明之知。 -
95.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
明功借位,起幻入尘。
百草头边有芳信,纵横指点自家春。 -
96.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
云水孤藤,丛林老僧。
澜翻口角,雪点眉棱。
长春时节相联蕊,破夜光明自照灯。
内无丝而系螘,外无糁而聚蝇。
不起灭定,能应繁兴。 -
97.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
说真不真,说似不似。
拈转舌头提得鼻。
家劫家风,衲僧田地。
心心与祖相传,佛佛见他出世。
一尘入正受,诸尘三昧起。 -
98.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
萎萎羸羸,病起风姿。
跛跛挈挈,老来事业。
坐稳三际平,心空百念绝。
森罗万象信崝嵘,门门三昧从施设。 -
99.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
兀兀默耕,天成地平。
一心无住住,万像不生生。
起家空劫壶中句,借伴今时路上行。
搅丛林人七八处,今行而据;握拄杖子四十年,师坐而横。
用之不敝,虚而不盈。 -
100.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
行起解绝,宗全说缺。
根根尘尘兮元自现成,佛佛祖祖兮何劳施设。
本色当行家,赏音个时节。
迟日风流转柳腰,迁林语软调莺舌。