-
41.《缘识》 宋·宋太宗
得道超凡圣,逍遥本是缘。
群迷难解会,我且不虚传。
但信恒无断,精穷用意专。
審聪明譬喻,勿被俗情牵。 -
42.《逍遥咏》 宋·宋太宗
照然明道德,万象有其端。
变化疑谁信,超凡入圣看。
幽玄深自在,眇邈就中难。
但味风尘里,方知宇宙宽。 -
43.《逍遥咏》 宋·宋太宗
交结从头有顺违,方知协和散若云飞。
超凡入圣含金体,抛弃迷蒙挂紫衣。
细认消停无远近,分明意外隐玄机。
相逢配偶为闲事,谁解调持得一归。 -
44.《逍遥咏》 宋·宋太宗
五金并八石,一一注仙经。
雅有深仁行,无非不暂停。
日华精汞法,月魄炼砂灵。
入圣超凡骨,变化本真形。 -
45.《逍遥咏》 宋·宋太宗
大道逢来是宿缘,终期定可访真仙。
山中修炼非州郡,城里无荒隐市鄙鄽。
秘术岂教容易得,幽深还许递相传。
超凡入圣浑闲事,问取人间十洞天。 -
46.《逍遥咏》 宋·宋太宗
得道超凡圣,逍遥本是缘。
群迷难解会,我且不虚传。
但信恒无断,精穷用意专。
審听明譬谕,勿被俗情牵。 -
47.《超然台记》 宋·苏轼
凡物皆有可观。
苟有可观,皆有可乐,非必怪奇伟丽者也。
哺糟啜醨皆可以醉;果蔬草木,皆可以饱。
推此类也,吾安往而不乐?夫所为求褔而辞祸者,以褔可喜而祸可悲也。 -
48.《窦滔妻诗一章(凡七首)》 明·李懋
别久意恒亲,览辞念愈结。
巾车适千里,倏忽已超越。
鸣琴谐古调,恩爱感离阔。
夙心谅所负,惭叹对明月。
眷言固终始,皓首以相悦。 -
49.《超彼岸 重阳教化集卷之三》 元·王哲
凡躯莫藉。
把惺惺了了,自然明明构架。
行住坐卧,须要清清闲暇。
气神和,结成珠,堪教化。
张弓举箭能亲射。
红心正中,赶退周天卦。
垛贴中间,迸出霞光无价。
五行违,脱阴阳,超造化。 -
50.《秋夜陪张丞相赵侍御游灉湖二首》 唐·尹懋
熊轼巴陵地,鹢舟湘水浔。
江山与势远,泉石自幽深。
杳霭入天壑,冥茫见道心。
超然无俗事,清宴有空林。 -
51.《夔府书怀四十韵》 唐·杜甫
昔罢河西尉,初兴蓟北师。
不才名位晚,敢恨省郎迟。
扈圣崆峒日,端居滟滪时。
萍流仍汲引,樗散尚恩慈。 -
52.《夔府书怀四十韵》 唐·杜甫
昔罢河西尉,初兴蓟北师。
不才名位晚,敢恨省郎迟。
扈圣崆峒日,端居滟滪时。
萍流仍汲引,樗散尚恩慈。 -
53.《见王监兵马使说近山有白黑二鹰罗者久取竟未…请余赋诗》 唐·杜甫
雪飞玉立尽清秋,不惜奇毛恣远游。
在野只教心力破,千人何事网罗求。
一生自猎知无敌,百中争能耻下鞲。 -
54.《寄李白》 唐·任华
古来文章有能奔逸气,耸高格,清人心神,惊人魂魄。
我闻当今有李白,大猎赋,鸿猷文;嗤长卿,笑子云。
班张所作琐细不入耳,未知卿云得在嗤笑限。
登庐山, -
55.《谕宝二首》 唐·元稹
沉玉在弱泥,泥弱玉易沉。
扶桑寒日薄,不照万丈心。
安得潜渊虬,拔壑超邓林。
泥封泰山阯,水散旱天霖。 -
56.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
57.《武肃王有旨,石桥设斋会,进一诗,共六首》 唐·吴越僧
南有天台事可尊,孕灵含秀独超群。
重重曲涧侵危石,步步层岩踏碎云。
金雀每从云里现,异香多向夜深闻。 -
58.《再游紫阳洞重题小松》 唐·卢士衡
仙家种此充朝食,叶叶枝枝造化力。
去年见时似鹤高,今年萧骚八九尺。
不同矮桧终委地,定向晴空倚天碧。 -
59.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
60.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。