-
1.《秧马歌(并引)》 宋·苏轼
过庐陵,见宣德郎致仕曾君安止,出所作《禾谱》。
文既温雅,事亦详实,惜其有所缺,不谱农器也。
予昔游武昌,见农夫皆骑秧马。
以榆枣为腹欲其滑,以楸桐为背欲其轻,腹如小舟,昂其首尾,背如覆瓦,以便两髀,雀跃于泥中,系束藁其首以缚秧。 -
2.《秧马》 宋·苏轼
春云蒙蒙雨凄凄,春秧欲老翠剡齐。
嗟我妇子行水泥,朝分一垄暮千畦。
腰如箜篌首啄鸡,筋烦骨殆声酸嘶。
我有桐马手自提,头尻轩昂腹胁低。 -
3.《孟夏方渴雨忽暴热雨遂大作》 宋·陆游
蒸溽殊未解,雨来那可涯。
鹊惊无稳树,灯暗不成花。
处处跃秧马,家家闲水车。
儿童伴翁喜,聚首话桑麻。 -
4.《出游》 宋·陆游
东阡南陌适逢晴,小蹇轻装短作程。
白水满陂秧马跃,绿阴遶舍纬车鸣。
过村小妇凭墙看,入寺高人揽祴迎。
剩倩东风吹柳絮,放翁诗到此时成。 -
5.《瓦亭聊句》 宋·苏舜元
阴霜策策风呼虓,羌贼胆开凶{左凶右炎}豪。
赤胶脆折乳马健,汉野秋穟黄云高。
驱先老尩伏壮黠,裹以山壑鬼莫招。
烽台屹屹百丈起,但报平安摇桔槔。 -
6.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。