-
61.《春晚二绝》 宋·吕江
春来脚不踏青青,梦里还家梦又醒。
一树垂杨楼外绿,莺声不似故园听。 -
62.《颂古八首》 宋·释道印
踏破草鞋赤脚走,堂堂向外扬家丑。
只知敛袂出人前,不觉衣穿露两肘。 -
63.《颂古十三首》 宋·释德光
颺下采樵斧,直入碓坊舂。
一脚踏到底,黄梅信息通。 -
64.《闻僧举五祖颂赵州露刀剑作偈》 宋·释法全
鼓吹轰轰袒半肩,龙楼香喷益州船。
有时赤脚弄明月,踏破五湖波底天。 -
65.《送东坡居士》 宋·释法泉
脚下曹溪去路通,登堂无复问幡风。
好将钟阜临岐名,说似当年踏碓翁。 -
66.《偈十六首》 宋·释行瑛
奇怪诸禅德,文殊普贤,化作寒山拾得。
头戴炙脂帽子,脚踏无底麻鞋。 -
67.《颂古十一首》 宋·释有权
我脚何似驴脚,踏著赵州略彴。
惊得迦叶皱眉,文殊却打无著。 -
68.《偈颂六十七首》 宋·释原妙
爱之欲其生,恶之欲其死。
爱恶两重关,总向遮里起。
直饶识得根源,更买草鞋行脚三十年,何曾踏著遮里。 -
69.《偈三首》 宋·释祖元
有佛处不得住,踏著秤鎚硬似铁。
无佛处急走过,脚下草深三尺。
三千里外,逢人不得错举。
北斗挂须弥,棒头挑日月。
摘杨花,摘杨花,眼里瞳人著绣鞋。 -
70.《积翠楼》 宋·曾季貍
手扪霄汉摘天星,脚踏丹梯最上层。
须信神仙足官府,能令鸡犬亦飞升。 -
71.《合江亭》 宋·周焘
共思赤脚踏层冰,聊适江皋兴自清。
昨夜雨云驱浊暑,晓来烟水快新晴。
山疑九叠张云势,滩激千岩落布声。
巾履从来在丘壑,愿陪间日此间行。 -
72.《真炉鼎颂》 宋·周无所住
头上顶天,脚下踏地。
中有一物,煆成宝器。 -
73.《跛法师歌》 明·莲池律师
跛脚法师胡以名,良由能说不能行。
我今行说两俱拙,不应无实当斯称。
春王正月才过十,午间随例入浴室。
失足俄沉百沸汤,不起床敷五十日。 -
74.《周玄初祈晴诗》 明·孙蕡
江南仙山天下无,峰峦屹立龙虎都。
赤城嵯峨敞灵区,中天秀色光盘纡。
紫极曲密交绮疏,郁萧弥罗玉渠渠。
宸严中高天帝居,璇题丹篆双蛟扶。 -
75.《当门小山》 明·陶安
山脚踏墙头,全身尽呈露。
殆类知己人,豁达吐心腑。
秀色排闼入,意多默无语。
晚来白雾起,对面不得睹。
夜坐虚檐下,惆怅失佳侣。
晓翠忽舒颜,为尔早开户。 -
76.《登钓台》 明·西吾衡上
丈夫于世各有营,岂为公卿以身辱。
先生汉之一布衣,千古谁堪继芳躅。
我来停舟一登跳,双台杳渺林端矗。
江水沈沈彻骨清,山光霭霭有余绿。 -
77.《读孟郊诗二首》 宋·苏轼
夜读孟郊诗,细字如牛毛。
寒灯照昏花,佳处时一遭。
孤芳擢荒秽,苦语余诗骚。
水清石凿凿,湍激不受篙。 -
78.《读孟郊诗二首》 宋·苏轼
我憎孟郊诗,复作孟郊语。
饥肠自鸣唤,空壁转饥鼠。
诗从肺腑出,出辄愁肺腑。
有如黄河鱼,出膏以自煮。 -
79.《与周长官李秀才游径山二君先以诗见寄次其韵》 宋·苏轼
少年饮红裙,酒尽推不去。
呼来径山下,试与洗尘雾。
瘦马惜障泥,临流不肯渡。
独有汝南君,従我无朝暮。 -
80.《开先漱玉亭》 宋·苏轼
高岩下赤日,深谷来悲风。
擘开青玉峡,飞出两白龙。
乱沫散霜雪,古潭摇清空。
余流滑无声,快泻双石谼。