-
21.《新开北原》 宋·张耒
山深草木多,春夏废翦剔。
北原有高溪,经岁不蹑屐。
阴根走重险,飞蔓密如织。
交柯不容鸟,老枿顽若石。 -
22.《游龙门分题十五首·上山》 宋·欧阳修
蹑蹻上高山,探险慕幽赏。
初惊涧芳早,忽望岩扉敞。
林穷路已迷,但逐樵歌响。 -
23.《题壁》 宋·无名氏
山行险而修,老我骖且羸。
独驱六月暑,蹑此千仞梯。
世故人贷人,牵去复挽归。
茗盌参世味,甘苦常相持。
白云抱溪石,令人心愧之。
岂无趺座处,逸固不疗饥。
大叫天上人,凉风为吹衣。 -
24.《初冬夜坐忆桐城山行》 宋·梅尧臣
我昔吏桐乡,穷山使屡蹑。
路险独後来,心危常自怯。
下顾云容容,前溪未可涉。
半崖风飒然,惊鸟争堕叶。 -
25.《青丘子歌》 明·高启
青丘子,泬而清,本是五云阁下之仙卿。
何年降谪在世间,向人不道姓与名。
蹑?厌远游,荷锄懒躬耕。
有剑任羞涩,有书任纵横。 -
26.《武夷歌》 宋·白玉蟾
天下武夷兮第一山溪,升真有洞兮大王天柱交相齐。
不知何年中秋兮玉帝赐宴会曾孙,幔亭结云霞兮彩桥跨虹霓。
欲访仙迹兮搜剔地灵,遡洄乘舟兮陟险杖藜。
身轻欲生羽翰兮们烟萝而蹑天梯,下视人境杳邈兮但见乱峰参错相高低。 -
27.《度秦岭》 宋·张舜民
狗日去中山,春尽抵冯翊。
闰晦适石城,发轸蒙再谪。
有姪佐晋阴,所幸在肘腋。
儿女本天爱,未免各分北。 -
28.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
29.《和何倅游雁荡》 宋·吴芾
何侯富词藻,能赋兼能诗。
百篇辈李白,十稔嗤左思。
搜奇抉灵怪,造化不能私。
每为山水游,锦囊随所之。 -
30.《次李晋仲同游南岩韵》 宋·程公许
风林舞霜叶,野水收寒溪。
旭日爱清美,良友欣招携。
近游南岩麓,远蹑樵人蹊。
改未变野处,地已呈榱题。 -
31.《僧过涧图》 宋·胡仲弓
溪急水摇石,野僧蹑石度。
寒流漾笠影,历险无窘步。
仆夫后岭来,木末迹樵路。
苍茫盼精蓝,惨澹没烟雾。 -
32.《若虚诗来欲平马讼五叠韵答若虚并柬文敬佩之》 明·李东阳
冯郎堕马长安归,身病在床思奋飞。
我时病堕忽两月,几度为渠惊倒衣。
邵郎近堕桥头宅,右足独拳愁蹑屐。
三人堕马渠最伤,毕竟堕同谁失得。