-
1.《人日猎城南会者十人以身轻一鸟过枪急万人呼》 宋·苏轼
儿童笑使君,忧愠长悄悄。
谁拈白接?,令跨金騕褭。
东风吹湿雪,手冷怯清晓。
忽发两鸣髇,相趁飞aa18小。 -
2.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
3.《悲歌行》 宋·陆游
有口但可读离骚,有手但可持蟹螯。
人生坠地各有命,穷达祸福随所遭。
嗟予一世蹈谤薮,汹如八月秋江涛。
尊拳才奋肋已碎,曹射箭尽弓未弢形尪骨悴吹可倒,摧拉未足称雄豪。 -
4.《都下喜见八叔父》 宋·黄庭坚
一别七冬夏,几书通置邮。
冥鸿难借问,江鲤多沈浮。
心因梦想去,迹为山川留。
叔趋丹凤阙,身向卧龙洲。 -
5.《哭圣俞》 宋·欧阳修
昔逢诗老伊水头,青衫白马渡伊流。
汉声八节响石楼,坐中辞气凌清秋。
一饮百盏不言休,酒酣思逸语更遒。
河南丞相称贤侯,後车日载枚与邹。 -
6.《遣怀五首寄致道》 宋·谢直
生当益於人,为道固不同。
赐也乃结驷,回也乃屡空。
忆昔年少壮,未知理穷通。
收身百忧馀,自置寂寞中。
饘粥傥可继,当为七十翁。 -
7.《同昌叔赋雁奴》 宋·王安石
雁雁无定栖,随阳以南北。
嗟哉此为奴,至性能恳恻。
人将伺其殆,奴辄告之亟。
举群寤而飞,机巧无所得。 -
8.《寄二弟时往临川》 宋·王安石
萧条冬风高,吹我冠上霜。
我行岁已寒,悲汝道路长。
持以犬马心,千里不得将。
使汝身百忧,辛苦冒川梁。
青灯照诗书,仰屋涕数行。
不有亲戚思,讵知远游伤。 -
9.《春晚》 宋·陆游
五十六翁身百忧,年来转觉此生浮。
山川信美故乡远,天地无情双鬓秋。
社後燕如归客至,春残花不为人留。
一觞一咏从来事,莫笑扶衰又上楼。 -
10.《北窗》 宋·陆游
白首微官只自囚,青灯明灭北窗幽。
五更风雨梦千里,半世江湖身百忧。
壮志已孤金锁甲,倦游空揽黑貂裘。
灞亭夜猎犹堪乐,敢恨将军老不侯。 -
11.《庭坚得邑太和六舅按节出同安邂逅于皖公溪口》 宋·黄庭坚
解衣卧相语,涛波夜掀床。
十年身百忧,险阻心已降。
涉旬风更雨,宿昔烛生光。
衾帱无端冷,明月一船霜。 -
12.《次前韵寄润父》 宋·黄庭坚
昏昏迷簿领,勿勿贵晷景。
尝尽身百忧,迄无田二顷。
喜从吾宗游,九里河润永。
呼儿跪酒樽,戒妇馔汤饼。
老夫何取焉,君悦瓮盎瘿。 -
13.《生于忧患,死于安乐》 先秦·孟子及其弟子
舜发于畎亩之中,傅说举于版筑之间,胶鬲举于鱼盐之中,管夷吾举于士,孙叔敖举于海,百里奚举于市。
故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。
(是人 一作:斯人)
人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。
入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。 -
14.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
15.《自京赴奉先县咏怀五百字/自京赴奉先咏怀五百字》 唐·杜甫
杜陵有布衣,老大意转拙。
许身一何愚,窃比稷与契。
居然成濩落,白首甘契阔。
盖棺事则已,此志常觊豁。 -
16.《人日寄杜二拾遗》 唐·高适
人日题诗寄草堂,遥怜故人思故乡。
柳条弄色不忍见,梅花满枝空断肠。
身在远藩无所预,心怀百忧复千虑。
今年人日空相忆,明年人日知何处。
一卧东山三十春,岂知书剑老风尘。
龙钟还忝二千石,愧尔东西南北人。 -
17.《哭连州凌员外司马》 唐·柳宗元
废逐人所弃,遂为鬼神欺。
才难不其然,卒与大患期。
凌人古受氏,吴世夸雄姿。
寂寞富春水,英气方在斯。 -
18.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
19.《武功县中作三十首(一作武功县闲居)》 唐·姚合
县去帝城远,为官与隐齐。
马随山鹿放,鸡杂野禽栖。
绕舍惟藤架,侵阶是药畦。
更师嵇叔夜,不拟作书题。 -
20.《太仓隆福寺创观音院以诗百韵寄妙观大师且呈》 宋·郏亶
珍重妙观师,书来再三读。
不蒙促归计,乃忧旷笺牍。
疑师未相知,待我尚尘俗。
窃闻构新殿,东畔建廊屋。